ελιά & λάδι: Μαρτίου 2014

Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Παραγωγή Ελαιολάδου – Αρχαία Ελαιοτριβεία



Παραγωγή Ελαιολάδου – Αρχαία Ελαιοτριβεία

Το δέντρο της ελιάς στην αρχαία Ελλάδα θεωρούνταν ένα σύμβολο ειρήνης, γονιμότητας, εξαγνισμού, ισχύος, νίκης και μετάνοιας, διαδραματίζοντας ένα βασικό ρόλο στην ιστορία και τον πολιτισμό των αρχαίων. Η σημασία του ελαιολάδου ήταν επίσης ιδιαίτερα μεγάλη, καθώς το λάδι πέρα από την καθημερινή χρήση του στο φαγητό, χρησιμοποιούνταν και σε διάφορες άλλες εφαρμογές, όπως στη βυρσοδεψία, στην υφαντική, στο φωτισμό, στην αρωματοποιία, στη φαρμακευτική, στην ιατρική, αλλά και σε διάφορες λατρευτικές τελετές.
Γενικά οι αρχαίοι στηρίζονταν κατά κύριο λόγο στο λάδι της ελιάς για την προμήθεια του λίπους που τους ήταν απαραίτητη. Αντίθετα, τα ζωικά λίπη χρησιμοποιούνταν σε περιορισμένο βαθμό, ενώ το βούτυρο, αν και γνωστό, προορίζονταν για συγκεκριμένες θρησκευτικές τελετές ή κάποιες ιατρικές συνταγές. Έτσι η ελιά αποτέλεσε ένα δέντρο γύρω από το οποίο αναπτύχθηκε μία ιδιαίτερη τεχνολογία, τόσο ως προς τη συγκομιδή των καρπών της, όσο και ως προς την παραγωγή του λαδιού της.
Οι απαρχές της ελαιοκαλλιέργειας τοποθετούνται χρονικά στην πρώιμη Χαλκοκρατία, στην 3η δηλαδή χιλιετία π.Χ. Το προβάδισμα ως προς την ελαιοκαλλιέργεια πληρούσε η Μινωική Κρήτη λόγω του εύκρατου κλίματός της, της γεωμορφολογίας της, αλλά και της εντατικοποίησης της πρωτογενούς γεωργικής παραγωγής της. Μάλιστα η Κρήτη διέθετε ένα δίκτυο εμπορικών συναλλαγών με πολιτισμούς της ανατολικής Μεσογείου όπου υλοποιούνταν η συστηματική εκμετάλλευση της ελιάς, απ’ όπου πιθανόν να μεταλαμπαδεύτηκαν στο νησί και οι σχετικές ελαιοκομικές γνώσεις. Οι ανασκαφές στην Κρήτη έφεραν στο φως τεράστιους πίθους για την αποθήκευση του λαδιού, πιστοποιώντας πως η δύναμη των Μινωιτών βασιλιάδων προερχόταν σε μεγάλο βαθμό και από την εξαγωγή του ελαιόλαδου, τόσο στην Αίγυπτο, όσο και σε άλλες περιοχές της Μεσογείου, καθώς μάλιστα από το 1450 π.Χ. και εξής η εκμετάλλευση του προϊόντος άρχισε βαθμιαία να συστηματικοποιείται. Αναφορές στην εκμετάλλευση της ελιάς, αλλά και τη διακίνηση και την εμπορία του λαδιού στο προϊστορικό Αιγαίο παρέχουν και τα ανακτορικά αρχεία της Κνωσού, της Πύλου και των Μυκηνών στη Γραμμική Β΄.
Στην ομηρική εποχή το ελαιόλαδο γνωρίζουμε ότι χρησιμοποιούνταν ευρέως για την επάλειψη του σώματος ως καλλυντικό, πριν και μετά τους αγώνες στα γυμνάσια και στα βαλανεία, καθώς και για την επάλειψη του σώματος των νεκρών. Το λάδι ως προϊόν εισήλθε στη διατροφή με τον καιρό, αποτελώντας μέρος των περισσότερων φαγητών και αρτημάτων. Παράλληλα, εκτός των άλλων χρησιμοποιούνταν και για την κατεργασία του λίνου αλλά και για τον καθαρισμό των ενδυμάτων. Στην εποχή του Σόλωνα μάλιστα το ελαιόλαδο καλλιεργούνταν συστηματικότατα, ώστε να θεσμοθετηθούν και οι σχετικοί νόμοι που να αφορούν την κυκλοφορία του.
Η διαδικασία της παραγωγής του ελαιολάδου έφερε στο προσκήνιο μία διαρκώς εξελισσόμενη τεχνολογία, όπου οι τραχιές πέτρες έδωσαν τη θέση τους στους ληνούς και έπειτα στους ελαιόμυλους. Έτσι η εκπίεση της ζύμης με τα χέρια πέρασε στη συμπίεση με το λοστό της Θηρασίας, στο πιεστήριο της κλασικής εποχής, τον ατέρμονα κοχλία του Ήρωνα για να ολοκληρωθεί με τους οργανωμένους πλέον «ληνεώνας».
Στάδια παραγωγής ελαιόλαδου
Η διαδικασία της μετατροπής του ελαιοκάρπου σε ελαιόλαδο συντελούνταν σε τρεις διαδοχικές φάσεις. Αρχικά πραγματοποιούνταν η σύνθλιψη του καρπού ώστε να παραχθεί μία ενιαία μάζα ελαιοπολτού, έπειτα πραγματοποιούνταν η συμπίεση του πολτού αυτού ώστε να βγουν τα υγρά της μάζας και τέλος γινόταν ο διαχωρισμός του λαδιού από τα υπόλοιπα υγρά, από το νερό δηλαδή και τις υπόλοιπες ακαθαρσίες.
Συγκομιδή ελαιοκάρπου
Η συγκομιδή των καρπών της ελιάς εξαρτιόταν από το βαθμό ωρίμανσης, καθώς και από το σκοπό για τον οποίο θα χρησιμοποιούνταν ο εν λόγω καρπός. Για την παραγωγή του κοινού ελαιολάδου η συγκομιδή έπρεπε να γίνεται στο στάδιο των πυραλλίδων και πριν πιάσει ο χειμώνας. Ο Θεόφραστος αναφέρει πώς η μέρα που θα επιλεγεί γι’ αυτή τη δουλειά, δεν θα πρέπει να είναι βροχερή και πως τα φυτά δεν θα πρέπει να έχουν πολύ υγρασία, διότι αλλιώς τα κλαδιά τους είναι εύκολο να σπάσουν.
Η συγκομιδή του ελαιοκάρπου γινόταν συνήθως με το χέρι, κουνώντας ή χτυπώντας τα ψηλά κλαδιά του δέντρου με ευλύγιστες βέργες για να μην καταστρέφεται ο καρπός. Οι ελιές έπρεπε να συλλέγονται επάνω σε στρώμα πηλού, σε ψάθα ή σε κάποιο άλλο υπόστρωμα, ενώ εάν δεν υπήρχε κάτι τέτοιο, τότε έπρεπε ο καρπός να πλυθεί με ζεστό νερό. Η μέθοδος περισυλλογής της ελιάς με το τράνταγμα των κλαδιών για να πέσει ο καρπός, εμπεριείχε γενικά τον κίνδυνο τραυματισμού του καρπού και έτσι η συλλογή που γινόταν κυρίως από τα παιδιά ή τους εργάτες με τα χέρια, πραγματοποιούνταν με μεγάλη προσοχή. Για τη διευκόλυνση της συγκομιδής χρησιμοποιούνταν τρίγωνα αναβατήρια με πλατιά σανίδα στο επάνω μέρος για να πατούν εκεί αυτοί που συνέλεγαν τις ελιές. Κάθε μέρα συγκεντρώνονταν τόση ποσότητα καρπού, όση μπορούσαν να επεξεργαστούν τη νύχτα που ερχόταν ή την επόμενη μέρα. Η καλύτερη παρασκευή βρώσιμων ελιών γινόταν όταν συλλέγονταν από τα δέντρα οι πιο απείραχτοι και μεγάλοι καρποί.
Στην αρχαία αγγειογραφία υπάρχουν παραστάσεις που μας δείχνουν πώς δοκιμάζονταν ο καρπός της ελιάς, με ζούληγμα για να βγουν οι χυμοί, διαμέσου ενός χωνιού μέσα σ’ ένα μικρό φλασκί. Έπειτα δοκιμάζονταν η μυρωδιά και η γεύση του ξεχωρισμένου ελαιόλαδου. Δοκιμές γινόταν επίσης στους καρπούς πριν τη συγκομιδή για να φανεί κατά πόσο οι ελιές ήταν ώριμες για μάζεμα.
Παραγωγή ελαιολάδου
Η παραγωγή του ομφάκινου ελαιολάδου ακολουθούσε μία ολοκληρωμένη διαδικασία. Μετά τη συγκομιδή, οι ελιές απλώνονταν επί ψιαθίων λύγω, για να ξεραθούν και να μην υποστούν ζημιές από τη θερμότητα. Τα φύλλα και τα ακρόκλαδα του δέντρου απομακρύνονταν και το βράδυ ο καρπός επιπάζονταν με αλάτι και τοποθετούνταν σε καθαρή μύλη.
Κατά τη διαδικασία σύνθλιψης της ελιάς με στόχο την παραγωγή του λαδιού, το ζήτημα ήταν ο διαχωρισμός των υγρών από τη σάρκα της ελιάς, με την παράλληλη αποφυγή της σύνθλιψης του κουκουτσιού και έπειτα ο διαχωρισμός του λαδιού από τα υπόλοιπα υγρά του καρπού, τη λεγόμενη αμόργη. Καθώς η ψίχα της ελιάς είναι σκληρή γενικά, όλα αυτά επιτυγχάνονταν αρχικά συνθλίβοντας την ελιά σ’ ένα βαθμό, βγάζοντας έπειτα το κουκούτσι και τα υγρά στο σύνολό τους και έπειτα αφαιρώντας από αυτά το λάδι. Αν και σε ορισμένες περιπτώσεις οι κομμένες ελιές αποθηκεύονταν στον ελαιόμυλο, συνήθως ήταν καλύτερα να συνθλίβονται οι καρποί αμέσως μετά τη συγκομιδή.
Η σύνθλιψη των καρπών γινόταν σε συγκεκριμένου είδους μύλους. Με το πέρασμα των χρόνων και την εξέλιξη της παραγωγής του ελαιολάδου, ο πρωταρχικός τύπος του μύλου με μία μυλόπετρα που ο ρόλος της ήταν να γυρίζει και να κυλάει επάνω σε μία πέτρινη λεκάνη που περιείχε τις ελιές, δεν ήταν πια επαρκής. Καθώς η απόσταση ανάμεσα σε λεκάνη και μυλόπετρα δεν μπορούσε να προσαρμοστεί σωστά, πολλά κουκούτσια σπάζανε και έτσι χαλούσε το ελαιόλαδο. Για το λόγο αυτό οι Έλληνες ανακάλυψαν και χρησιμοποιούσαν όπως και οι Ρωμαίοι αργότερα, τονΤραπητή, το μεταγενέστερο Τrapetum, όπου ένα ζευγάρι παράλληλες μυλόπετρες γυρνούσε γύρω από μία σταθερή δοκό, στηριγμένη στη μέση της λεκάνης. Στο μηχάνημα αυτό υπήρχε το πλεονέκτημα ότι η θέση της πέτρας μπορούσε να υπολογιστεί κατάλληλα, έτσι ώστε να έχει την απαραίτητη απόσταση από τα τοιχώματα της λεκάνης, για να μην συνθλίβεται μαζί με τη σάρκα και το κουκούτσι της ελιάς και κατά συνέπεια να χαλάει ο χυμός.
Μετά την πρώτη σύνθλιψη στο μύλο και αφού τα κουκούτσια ξεχωρίζονταν απ’ τον πολτό και αποκτούνταν το πρώτο υγρό, ο πολτός βυθίζονταν σε ζεστό νερό και έπειτα υποβάλλονταν σε μία δεύτερη πίεση, με την πρέσα του τύπου της δοκού σύνθλιψης (beam press). Έτσι το λάδι μαζί με τους υπόλοιπους χυμούς που ξεχωρίζονταν από τον πολτό, συγκεντρώνονταν σε αγγεία για να «ηρεμήσει». Οι Μινωίτες χρησιμοποιούσαν αγγεία για τη χρήση αυτή από τα οποία μάλιστα το νερό μπορούσε να απομακρυνθεί μέσω μιας προχοής στον πυθμένα του αγγείου, ώστε μετά να συγκεντρώνεται εύκολα το καθαρό λάδι.
Ανάμεσα στα δύο αυτά πατήματα, το πρώτο και το δεύτερο, ο πολτός συνήθως απλώνονταν σε μία ψάθα η οποία ήταν τοποθετημένη λίγο πιο πάνω από το έδαφος ώστε να απομακρυνθεί στο μεγαλύτερο μέρος της η πικρή αμόργη που περιέχονταν στην ελιά, της οποίας η γεύση θα χαλούσε το λάδι. Το δεύτερο στάδιο της σύνθλιψης θα μπορούσε μάλιστα να πραγματοποιηθεί σε διάφορα στάδια, με σταδιακή αύξηση της πίεσης. Σε κάθε περίπτωση προέκυπτε νέα ποσότητα λαδιού, αλλά κάθε φορά χειρότερης ποιότητας. Συνήθως παράγονταν τρεις διαφορετικές ποιότητες λαδιού. Η πρώτη ποιότητα ήταν αυτή που προέρχονταν από τον πολτό αμέσως μετά τη σύνθλιψη στον τραπητή. Οι άλλες δύο ποιότητες προέκυπταν στη δοκό σύνθλιψης μετά την εμβύθιση του πολτού στο νερό. Οι διαφορετικές ποιότητες του λαδιού που προέκυπταν, προορίζονταν για ποικίλες χρήσεις, όχι μόνο στη μαγειρική, αλλά και για την παραγωγή διαφόρων αλοιφών και καλλυντικών, καθώς επίσης και για διάφορες τελετουργικές διαδικασίες σε σχέση κυρίως με τον καθαρισμό του σώματος.
Μηχανισμοί για τη σύνθλιψη του ελαιοκάρπου
Ηδιαδικασία της σύνθλιψης του καρπού[1] ήταν η ίδια τόσο για την παραγωγή λαδιού, όσο και για την παραγωγή του κρασιού, καθώς και στις δύο περιπτώσεις χρησιμοποιούνταν τα ίδια μηχανήματα. Παρ’ όλα αυτά οι διαδικασίες που σχετίζονται με την παραγωγή ελαιολάδου ήταν πιο σύνθετες από αυτές του κρασιού.
Η τεχνολογία της παραγωγής του ελαιολάδου με τριβή και σύνθλιψη προέκυψε από την παρατήρηση του ανθρώπου πώς κατά το πάτημα του ελαιοκάρπου εξέρχονταν σταγόνες λιπαρού υγρού που απάλυναν το δέρμα των ποδιών του. Μετά από πάρα πολλά χρόνια ο άνθρωπος άρχισε να χειρίζεται τις πέτρες για το σκοπό αυτό, τοποθετώντας τον καρπό επάνω σε μια τραχιά πλάκα, καθώς ένα ή δύο άτομα έσυραν επάνω στους καρπούς μία βαριά πέτρα. Αργότερα έπλεναν τους καρπούς με ζεστό νερό, τους τοποθετούσαν για κάποιες μέρες μέσα σε λάκκους και έπειτα τους πατούσαν σε τραχιά, επικλινή πέτρα που έφερε τρύπες για τη συγκέντρωση του ελαιολάδου.
Το άλεσμα αρχικά γινόταν με το χέρι. Αργότερα συναντάμε και τη χρήση των σάκων τους οποίους μισογέμιζαν με πολτό. Δύο άτομα κρατώντας τον κάθε σάκο από τα δύο άκρα του τον έστριβαν και το εξερχόμενο ελαιόλαδο το μάζευαν στα ειδικά αγγεία που ήταν από κάτω. Στις περιπτώσεις των μύλων, η εκάστοτε πέτρα περιφερόταν ελαφρά επάνω από τους καρπούς για να μη σπάσουν οι πυρήνες τους. Ο αλεσμένος πολτός που προέκυπτε, μεταφέρονταν με μικρές σκάφες στο ληνόΚαι κύρτους εξ ιτέας πεπλεγμένους έμβαλλε, γιατί η ιτιά βοηθά ιδιαίτερα το λάδι. Στη συνέχεια έβαζαν επάνω από τον πολτό κάποιο ελαφρύ βάρος. Το προερχόμενο από αυτή την πίεση λάδι χαρακτηρίζονταν ως πρόρρυμον, ήδιστον και λεπτότατον και έπρεπε να μεταγγίζεται σε ξεχωριστά, καθαρά αγγεία. Το υπόλοιπο του πολτού υποβάλλονταν σε δεύτερη, μεγαλύτερη πίεση και το λάδι που προέκυπτε συγκεντρώνονταν επίσης σε ξεχωριστά αγγεία. Επρόκειτο για λάδι υποδεέστερο του πρώτου, αλλά καλύτερο του επόμενου της τρίτης πίεσης. Αφού το λάδι μεταγγίζονταν στα διάφορα είδη αγγείων, προσέθεταν σ’ αυτό αλάτι και νίτρο, το ανακάτευαν με ένα ξύλο ελιάς και το άφηναν να ηρεμήσει. Έπειτα ευρήσεις το μεν υδατώδες αυτού υφιζάνον, τουτέστι την αμόργην, το δε λιπαρώτερον άνωθεν επιπολάζον, ο λαμβάνειν προσήκει δίχα της αμόργης και εμβάλλειν εις αγγείον, όπως μαρτυρεί ο Απουλήιος.
Η σύγχρονη βιβλιογραφία προτείνει έξι με οκτώ τρόπους επεξεργασίας της ελιάς, μεθόδους που βασίζονται στις δύο βασικές αρχές, της σύνθλιψης και της συμπίεσης των καρπών. Σε γενικές γραμμές οι πηγές αλλά και οι σχετικές ανασκαφικές πληροφορίες σε σχέση με την παραγωγή του ελαιολάδου είναι περιορισμένες για την αρχαϊκή, κλασική και ελληνιστική εποχή, σε αντίθεση με τα ρωμαϊκά χρόνια.
1 White K. D., Greek and Roman Technology, 1986.
Ο Διαχωρισμός του ελαιολάδου
Ο διαχωρισμός του ελαιολάδου αποτελεί το τρίτο στάδιο της παραγωγής του λαδιού. Πρόκειται για τη διαδικασία κατά την οποία το λάδι διαχωρίζεται από τα υπόλοιπα φυτικά υγρά που περιέχονται στον καρπό της ελιάς, με βασικότερο το νερό. Για το διαχωρισμό του λαδιού από τα υγρά χρησιμοποιήθηκε μία ποικιλία μεθόδων βασισμένων στην αρχή της βαρύτητας, καθώς το λάδι ως ελαφρύτερο υλικό από το νερό έχει την ιδιότητα να επιπλέει.
Η μέθοδος διαχωρισμού του λαδιού εξαρτιόταν πάντα από τις σχετικές τεχνικές γνώσεις των παραγωγών, αλλά και από τα σχετικά αγγεία υποδοχής των υγρών που προέκυπταν από τη συμπίεση. Ο Κάτωνας περιγράφει ως πιο απλή μέθοδο περισυλλογής του λαδιού που επιπλέει σε ανοιχτό αγγείο, αυτή που γινόταν με τη χρήση των οστράκων. Ο Columella προτείνει τη χρήση σιδερένιου οστράκου, δηλαδή κουτάλας.
Μία δεύτερη μέθοδος σχετίζεται με τη χρήση ειδικών αγγείων – διαχωριστήρων.
Μία τρίτη μέθοδος διαχωρισμού πραγματοποιείται καθώς το λάδι επιπλέει μέσα στη δεξαμενή συλλογής (βάλε φωτό δεξαμενών) και διοχετεύεται μέσω λαξευτής διεξόδου, στο ύψος του χείλους, σε άλλη πλαϊνή δεξαμενή. Οι ανασκαφές έχουν φέρει στο φως τα κατάλοιπα δύο ή περισσότερων δεξαμενών που επικοινωνούσαν στο άνω μέρος τους. Στη Στρογγυλή της Άρτας έχει έρθει στο φως πέτρινο υπολήνιο με εσωτερικό διαχωρισμό και εγκοπή επικοινωνίας στο ύψος του εσωτερικού χείλους. Στη ρωμαϊκή περίοδο χρησιμοποιούνταν επίσης οι δεξαμενές που επικοινωνούν στο χείλος.
Το λάδι το οποίο προερχόταν από τις διαδικασίες διαχωρισμού, τοποθετούνταν μέσα σε αγγεία ή φιάλες καθίζησης με κυκλικά τοιχώματα, για να «ηρεμήσει».
Διατήρηση ελαιολάδου
Για τη διατήρηση του ελαιολάδου σημαντικό ρόλο έπαιζε η καθαριότητα του ελαιοκάρπου αλλά και του ελαιοτριβείου, όπως και η αποθήκευση του λαδιού σε ξεχωριστά, καθαρά αγγεία, κυρίως πίθους, ύστερα από αλλεπάλληλες μεταγγίσεις και διαυγάσεις. Μάλιστα για κάθε πίεση το ελαιόλαδο συγκεντρώνονταν χωριστά για τις ανώτερες και τις κατώτερες στρώσεις της ελαιοζύμης. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο το κάτω μέρος του λαδιού γινόταν χειρότερο, εξαιτίας της θολούρας από την αμόργη. Η προσθήκη αλατιού επιτάχυνε την καθίζηση της μούργας, βοηθώντας στην καλύτερη διατήρηση του ελαιολάδου, καθιστώντας το παράλληλα περισσότερο αρωματικό.
Βιβλιογραφία
Drachmann D. A, Ancient Oil Mills and Presses, 1932.
Forbes J. R., Studies in Ancient Technology, vol. III, 1993.
White K. D., Greek and Roman Technology, 1986.
Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Μουσείο Τεχνολογίας «ΝΟΗΣΙΣ»
http://theancientweb.wordpress.com/
read more " Παραγωγή Ελαιολάδου – Αρχαία Ελαιοτριβεία "

Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Φροντίδα μετά την συγκομιδή (λίπανση)



Φροντίδα μετά την συγκομιδή (λίπανση)


Λίπανση
'Oπως όλα τα δέντρα, έτσι και η ελιά παρόλο που είναι "λιτοδίαιτη", έχει ανά-
γκη από λιπάσµατα για να έχει ικανοποιητική καρποφορία και παραγωγή κά-
θε χρόνο. Oι ποσότητες του λιπάσµατος που χρειάζονται εξαρτώνται από
πολλούς παράγοντες, όπως είναι η ηλικία των δέντρων, η γονιµότητα του
εδάφους  και από το αν αρδεύονται ή όχι. Mε τη λίπανση στο χρονικό διά-
στηµα που µεσολαβεί από τη συγκοµιδή του ελαιoκάρπου µέχρι την άνθηση,
βοηθούµε τα ελαιόδεντρα να βρίσκονται σε άριστη θρεπτική κατάσταση,
γιατί µέσα σ' αυτή την περίοδο γίνεται η διαµόρφωση των οφθαλµών και η
δηµιουργία ικανοποιητικής άνθησης και καρποφορίας. Γι' αυτό οι λιπάνσεις
πρέπει να γίνονται έγκαιρα για να υπάρχουν στη διάθεση των ελαιοδέντρων
τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία,  άζωτο, φωσφόρος και κάλι.
Το άζωτο χρειάζεται σε µεγάλες ποσότητες, σε όλη τη διάρκεια του χρόνου,
προκειµένου το ελαιόδεντρο να αναπτύξει καλή βλάστηση και καρποφο-
ρία. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο από ένα δεκάριο µε ελιές αφαιρούνται
από το έδαφος1500-3500 γραµµάρια αζώτου, ανάλογα µε την ποικιλία και
την παραγωγική ηλικία του δέντρου. Η ελιά έχει µεγάλη ανάγκη αζώτου κα-
τά τη διάρκεια της διαφοροποίησης των µατιών (Φεβρουάριος-Μάρτιος),
την περίοδο ανθοφορίας και καρπόδεσης (Απρίλιος-Ιούνιος) και την εποχή
που γίνεται η σκλήρυνση του κουκουτσιού (Ιούλιος-Αύγουστος). Αν το δέ-
ντρο δεν έχει το απαιτούµενο  άζωτο κατά τη διάρκεια της άνοιξης, σχηµα-
τίζονται πολλά άγονα άνθη και παρατηρείται έντονη καρπόπτωση.
Tα φωσφοροκαλιούχα λιπάσµατα συντελούν στη γρήγορη ωρίµανση και αυ-
ξάνουν την περιεκτικότητα του καρπού στα στοιχεία αυτά. Το κάλι απατει-
ται σε µεγάλες ποσότητες ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια ανάπτυξης του καρ-
πού και είναι εξίσου σηµαντικό µε το άζωτο για την επίτευξη καλής παρα-
γωγής. Επίσης, το κάλι βοηθά το δέντρο να αναπτύξει αντοχή στο ψύχος,
στην ξηρασία και στις µυκητολογικές ασθένειες.
Η ελιά έχει µεγάλες απαιτήσεις σε κάλι, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της ωρί-
µανσης του καρπού, που το 60% του καλίου ή και περισσότερο συγκεντρώ-
νεται σ’ αυτό.
O καλύτερος τρόπος για την εξακρίβωση των αναγκών ενός ελαιώνα σε
θρεπτικά στοιχεία είναι η χηµική ανάλυση φύλλων και εδάφους που γίνεται
από τις αρµόδιες υπηρεσίες του Tµήµατος Γεωργίας. Tούτο είναι απαραίτη-
το για κάθε συστηµατική φυτεία. Όπου όµως, για οποιονδήποτε λόγο δεν
έχει γίνει χηµική ανάλυση φύλλων και εδάφους, οι ελαιοκαλλιεργητές µπο-
ρούν να ακολουθήσουν ως κατευθυντήριες γραµµές τον ακόλουθο Πίνακα:

Ηλικία Αρδευόµενος ελαιώνας Ξηρικός ελαιώνας
δέντρων (γραµµάρια/δέντρο) (γραµµάρια/δέντρο)
Άζωτο Φωσφόρος Κάλι 20-10-10
2 100 100 100 400
3 200 100 100 500
4 300 100 100 100
5 400 100 100 1000
6 600 200 200 1500
7 700 200 200 2000
8 800 250 250 3000
9 900 250 250 4000
10 1000 300 300 5000
11 και άνω 1250 400 500 6000

Στις αρδευόµενες φυτείες δίνεται µια ποσότητα γύρω στο ένα τέταρτο των
πιο πάνω εισηγήσεων µέσα στον Iανουάριο, για να διευκολυνθεί η διαµόρ-
φωση των οφθαλµών, και το υπόλοιπο διαµοιράζεται στους µήνες από
Mάιο µέχρι Aύγουστο. 'Oσοι καλλιεργητές επιθυµούν να έχουν πρόγραµµα
συνδυασµένης άρδευσης/λίπανσης, θα πρέπει να επικοινωνήσουν µε τον
Περιφερειακό Γεωργικό Λειτουργό ή τον αρµόδιο Kλάδο του Tµήµατος Γε-
ωργίας.
Στις ξηρικές καλλιέργειες δίνεται όλη η ποσότητα σε µια ή δυο λιπάνσεις µέ-
σα στους µήνες Iανουάριο-Mάρτιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις προσέχουµε
να υπάρχει αρκετή υγρασία στο έδαφος ή να αναµένεται βροχή για να δια-
λυθεί το λίπασµα και να µεταφερθεί στο βάθος που είναι το ριζόστρωµα.
Oι ελαιοκαλλιεργητές πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι οι ποσότητες αυτές
των λιπασµάτων είναι ενδεικτικές και πρέπει κάθε 2-3 χρόνια να αναθεω-
ρούνται µε χηµικές αναλύσεις φύλλων και εδάφους.








http://www.moa.gov.cy

read more " Φροντίδα μετά την συγκομιδή (λίπανση) "

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Φροντίδα μετά την συγκομιδή....(καταστροφή αγριόχορτων)



 Φροντίδα μετά την συγκομιδή....(καταστροφή αγριόχορτων)


Kαταστροφή αγριοχόρτων
H καταστροφή των αγριοχόρτων µέσα στους ελαιώνες είναι ακόµα µια ανα-
γκαία καλλιεργητική φροντίδα, γιατί τα αγριόχορτα εξαντλούν τα αποθέµα-
τα νερού και θρεπτικών στοιχείων που βρίσκονται στο έδαφος και έτσι αντα-
γωνίζονται τα ελαιόδεντρα και ιδιαίτερα τα ξηρικά. Tα αγριόχορτα πρέπει να
καταστρέφονται όσο το δυνατό πιο γρήγορα, δηλαδή πριν αυτά µεγαλώ-
σουν και καταναλώσουν σηµαντικές ποσότητες νερού και θρεπτικών στοι-
χείων.
H καταστροφή των αγριοχόρτων µπορεί να επιτευχθεί µε 2 τρόπους: µηχα-
νικά, µε την καλλιέργεια του εδάφους, και χηµικά, µε τη χρήση ζιζανιοκτό-
νων.
Στην πρώτη περίπτωση η καλλιέργεια του εδάφους να περιορίζεται σε όσο
το δυνατό µικρό βάθος, όχι πιο βαθιά από 8-10 εκ., διαφορετικά θα κατα-
στρέφεται το πλούσιο ριζικό σύστηµα, που ως γνωστό στην ελιά βρίσκεται
σε πολύ µικρό βάθος, γύρω στα 10 εκ. Στην περίπτωση της χρήσης ζιζανιο-
κτόνων µπορούν να χρησιµοποιηθούν ως προφυτρωτικά τα υπολειµµατικά
ζιζανιοκτόνα Nτιουρόν, Nτεβρινόλ, καθώς και τα Γκόουλ και Kαλικάν που
επίσης καταστρέφουν και ήδη βλαστηµένα ζιζάνια. 'Oλων αυτών η υπολειµ-
µατική δράση, ανάλογα µε τησύσταση του εδάφους και της δόσης πουθα ψε-
καστούν, είναι από 4-8 µήνες. Mεταφυτρωτικά µπορούν να ψεκαστούν τα ζι-
ζανιοκτόνα επαφής Παρακουάτ (, Xερποξόν, Παροξόν, Xορτοξόν
κ.ά.) και Nτικουάτ (Pεγκλόν) µόνα τους ή σε µίγµα γνωστό σαν Pεγκάλ, το
Mπάστα, ή τα διασυστηµατικά Γκλάιφοσεϊτ - Σούλφοσεϊτ (όπως το Pάουντ-
απ,Kοντρόλ,Kλίαρ,Kιλεβέρ,Kάλαχ,Λιφέις,TιλαράουντκαιTατσντάουν) που
είναι αποτελεσµατικά για την καταστροφή και πολυετών ζιζανίων, πάντοτε
όµως κάτω από σχολαστική εφαρµογή των οδηγιών των κατασκευαστών
τους.Kατά το ψέκασµα των ζιζανιοκτόνωναυτών, πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη
σηµασίασε τυχόν µεταφοράτωνσταγονιδίων πάνω στα φύλλακαι στον πρά-
σινο κορµό της ελιάς, οπότε θα έχουµε φυτοτοξικότητα. Eιδικά για την άρκα-
στη και καλαµάγκρα, όπως και για άλλα στενόφυλλα (κριθαρκά, αγριοσιφού-
ναρο, λόλιο κ.ά.), µπορούν να χρησιµοποιηθούν και τα εκλεκτικά ζιζανιοκτό-
να: Φιούζιλεϊτ, Γκάλαντ, Φόκους, Λέιζερ και Aτζίλ.
Oι ελαιοκαλλιεργητές πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι απαγορεύεται η χρή-
ση των προφυτρωτικών ζιζανιοκτόνων (Nτιουρόν, Nτεβρινόλ, Kαλικάν και
Γκόουλ) σε ελαφρά ξέβαθα ή πετρώδη εδάφη.








http://www.moa.gov.cy

read more " Φροντίδα μετά την συγκομιδή....(καταστροφή αγριόχορτων) "

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Φροντίδα μετά την συγκομιδή....( κλάδεµα)



  Φροντίδα μετά την συγκομιδή....( κλάδεµα)

 

Mετά τη συγκοµιδή του ελαιoκάρπου και πριν την έναρξη της νέας βλάστη-
σης, οι ελαιοκαλλιεργητές πρέπει να αρχίσουν τις φροντίδες για να βοη-
θήσουν τα ελαιόδεντρα για µια καλή παραγωγή στην καλλιεργητική περίο-
δο που ακολουθεί. Γι' αυτό πρέπει να κάνουν ορισµένες εργασίες, όπως εί-
ναι το κλάδεµα, η καταστροφή των αγριοχόρτων, η λίπανση και η άρδευση.

Kλάδεµα


Xωρίζεται σε κλάδεµα σχηµατισµού, καρποφορίας και ανανέωσης.
Kλάδεµα σχηµατισµού: Tο κλάδεµα σχηµατισµού γίνεται τα πρώτα χρόνια
µετά τη φύτευση των ελαιοδενδρυλλίων και έχει σκοπό τη δηµιουργία ίσιων,
υγιών χαµηλόκορµων δέντρων µε ισχυρούς τρεις βραχίονες σε τέτοια θέση
και διάταξη πάνω στον κορµό που να µη σκιάζει ο ένας τον άλλο, να δοθεί
συµµετρικό σχήµα στο δέντρο και να βοηθά στις καλλιεργητικές φροντίδες,
ειδικότερα στη συγκοµιδή.
Σε ύψος 40-50 εκατοστά από το έδαφος αφήνεται ο πρώτος πλάγιος βλα-
στός που θα είναι ο µελλοντικός βραχίονας. Σε ύψος 30 περίπου εκατο-
στών πάνω από τον πρώτο, αλλά σε αντίθετη διάταξη, µένει ο δεύτερος
βραχίονας, το ίδιο γίνεται και για το δεύτερο βραχίονα, για τον τρίτο και τέ-
ταρτο βραχίονα. Kάθε χρόνο αφαιρείται η νέα βλάστηση που εµφανίζεται
στον κορµό ή σε ακατάλληλες θέσεις, για να βοηθηθούν οι βλαστοί που
έµειναν να εξελιχθούν πιο γρήγορα σε βραχίονες. Mετά το σχηµατισµό
των βραχιόνων, τα ελαιόδεντρα αναπτύσσονται και αποκτούν το φυσικό
τους σχήµα, µε την αφαίρεση µόνο βλαστών ή κλαδιών που βρίσκονται σε
ακατάλληλες θέσεις και θα δηµιουργήσουν πρόβληµα όταν µεγαλώσουν.
Kλάδεµα καρποφορίας: Tο κλάδεµα αυτό είναι µια βασική φροντίδα για
την ελιά. Aποσκοπεί στο αραίωµα βλαστών, στην αφαίρεση µη παραγωγι-
κών βλαστών και βλαστών που δηµιουργούν προβλήµατα στο εσωτερικό
του δέντρου, καθώς και στον περιορισµό του ύψους των ελαιοδέντρων.
'Eτσι εξασφαλίζεται στα ελαιόδεντρα ο αναγκαίος φωτισµός και αερι-
σµός, βοηθούνται να βγάλουν νέα βλάστηση και δηµιουργούνται ευνοϊκές
συνθήκες για την καρποφορία. Tο κλάδεµα πρέπει να συµπληρωθεί πριν
από την έναρξη της έντονης κυκλοφορίας των χυµών, που συµπίπτει χρο-
νικά µε τα τέλη Φεβρουαρίου, για αποφυγή της εξάντλησης των ελαιοδέ
ντρων. Tα κλαδιά που αφαιρούνται από τα δέντρα κατά το κλάδεµα πρέπει
να αποµακρύνονται σε ασφαλές µέρος από τους ελαιώνες και να καίονται,
γιατί αποτελούν καταφύγιο επιβλαβών εντόµων (Φλοιοτρίβη).
Kλάδεµα ανανέωσης:H περίοδος µετά τη συγκοµιδή είναι η πιοκατάλληλη για
το κλάδεµα ανανέωσης των ελαιοδέντρων. Tο κλάδεµα αυτό εφαρµόζεται σε
ελαιόδεντρα που η παραγωγή τους έχει µειωθεί σηµαντικά σε επίπεδα που δεν
συµφέρει πλέον η διατήρησή τους σ'αυτή την κατάσταση ή σε δέντρα που,λό-
γω µεγάλου ύψους, αντιµετωπίζουν σοβαρά προβλήµατα συγκοµιδής. Kαλά
αποτελέσµατα σ' αυτές τις περιπτώσεις έχει δώσει είτε το κόψιµο του κορµού
σε ύψος 30 εκ. από το σηµείο εµβολιασµού, είτε η ανανέωση των βραχιόνων
σε µήκος γύρω στα 30-40 εκ.
Tο κλάδεµα ανανέωσης πρέπει, επίσης, να συµπληρωθεί µέχρι τα τέλη Φε-
βρουαρίου. Oι πρώτοι βλαστοί από την ανανέωση του δέντρου αρχίζουν να
εµφανίζονται την άνοιξη. 'Oλοι αυτοί οι βλαστοί και οι άλλοι που θα αναπτυ-
χθούν αργότερα αφήνονται να µεγαλώσουν χωρίς οποιοδήποτε αραίωµα
για µια περίοδο 1-2 χρόνων. Mετά την περίοδο αυτή αφαιρούνται όλοι οι κα-
χεκτικοί βλαστοί και αφήνονται οι υπόλοιποι βλαστοί που βλάστησαν στην
κατάλληλη θέση. Tα ανανεωµένα ελαιόδεντρα αποκτούν, σε σύντοµο χρο-
νικό διάστηµα, πλούσια βλάστηση που τα βοηθά να µπουν νωρίς σε καρπο-
φορία.










http://www.moa.gov.cy
read more " Φροντίδα μετά την συγκομιδή....( κλάδεµα) "

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

O ρόλος της εποχής κατά την οποία συλλέγονται οι καρποί της ελιάς.



Η πρώιμη συγκομιδή και η θερμοκρασία του διατηρούν τις ουσίες του


Πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η εποχή κατά την οποία συλλέγονται οι καρποί της ελιάς. Παρατηρήθηκε ότι οι δύο αυτές ουσίες(ελαιασίνη, ελαιοκανθάλη,) περιέχονται σε μεγαλύτερα ποσοστά στο άγουρο ελαιόλαδο, κάτι το οποίο μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό από τον καθένα μας. Το φρέσκο, «καλό» λάδι, το οποίο κατά ένα ποσοστό, αν όχι όλο, προέρχεται και από πράσινες ελιές, έχει αυτήν τη χαρακτηριστικά πικρή γεύση που οφείλεται στην ελαιασίνη, καθώς και αυτή την αίσθηση «καψίματος» στο πίσω μέρος του λαιμού, που οφείλεται με τη σειρά της στην ελαιοκανθάλη. Είναι, λοιπόν, πολύ σημαντικό στις μέρες μας να σκεφτόμαστε με προοπτική και να βλέπουμε πριν από τις εξελίξεις. Είναι προφανές ότι όσο πιο πολλές αντιοξειδωτικές ουσίες περιέχονται στο ελαιόλαδο τόσο πιο πολύ αυτό ανθίσταται στην οξείδωση, οπότε μπορεί να διατηρεί τα οργανοληπτικά του συστατικά για περισσότερο χρονικό διάστημα.

Κατά κοινή παραδοχή, επίσης, όταν ο καρπός της ελιάς ελαιοτριβείται σε υψηλές θερμοκρασίες, η παραγωγή λαδιού είναι μεγαλύτερη και έτσι βγαίνει κερδισμένος ο παραγωγός από άποψη ποσότητας. Τι γίνεται, όμως, όσον αφορά την ποιότητα; Μετά από έρευνα της ομάδας του Πανεπιστημίου Αθηνών διαπιστώθηκε ότι, όταν το ελαιόλαδο εξάγεται σε υψηλή θερμοκρασία, τα ποσοστά των δύο αυτών συστατικών, ελαιοκανθάλης και ελαιασίνης, μειώνονται αισθητά. Συνεπώς, αυτό αντικατοπτρίζεται στην ποιότητα του παραγόμενου ελαιολάδου, η οποία υποβαθμίζεται αρκετά.









medicalnews.gr
read more " O ρόλος της εποχής κατά την οποία συλλέγονται οι καρποί της ελιάς. "

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Καλύτερο λάδι το…ελαιόλαδο από άγουρες ελιές



Καλύτερο λάδι το… άγουρο

 


Στην αρχαία Ελλάδα χωρίς την τεχνογνωσία του σήμερα, αλλά με όπλα την παρατηρητικότητα και την προφανή ευφυΐα, οι μεγάλοι Ελληνες γιατροί της αρχαιότητας, όπως ο Διοσκουρίδης, άφησαν πίσω τους ένα τεράστιο έργο. Μελετώντας, λοιπόν, τα αρχαία κείμενα, οι ερευνητές βρήκαν αναφορές και μαρτυρίες ότι το καλύτερο λάδι για την υγεία των ανθρώπων είναι το ελαιόλαδο από άγουρες ελιές, κοινώς αγουρέλαιο, καθώς και ότι κάποια λάδια, προερχόμενα από συγκεκριμένες ποικιλίες, είναι πιο «υγιεινά» από κάποια άλλα.


Ο κ. Προκόπιος Μαγιάτης και οι συνεργάτες του ερευνητές Ευαγγελία Kάρκουλα, Αγγελική Σκάντζαρη, Ελένη Μέλλιου και Προκόπης Μαγιάτης δημοσίευσαν τα ερευνητικά τους αποτελέσματα στο έγκριτο περιοδικό Journal of Agricultural and Food Chemistry, με τίτλο «Απευθείας μέτρηση των επιπέδων Ελαιοκανθάλης και Ελαιασίνης στο ελαιόλαδο με ποσοτική φασματοσκοπία 1H NMR. Πρόταση ενός νέου δείκτη για το χαρακτηρισμό των έξτρα παρθένων ελαιολάδων». Η εργασία είναι διαθέσιμη στο: http://pubs.acs.org/doi/abs/10.1021/jf3032765 .
Βασιζόμενοι σε αυτές τις αναφορές, καθώς και σε σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα, οι ερευνητές προσπάθησαν να εξελίξουν αυτή την απλή παρατήρηση σε μια καινοτόμο μέθοδο προσδιορισμού των ελαιολάδων με βάση τα υγειοπροστατευτικά τους συστατικά. Στην πλειονότητά τους τα ελαιόλαδα έχουν όλα το ίδιο προφίλ όσον αφορά τα συστατικά που βρίσκονται σε πολύ μεγάλες συγκεντρώσεις. Αυτό που κάνει τη διαφορά, όμως, είναι τα μόρια που, ενώ βρίσκονται σε μικρές συγκεντρώσεις, λόγω της μεγάλης δραστικότητάς τους προσδίδουν σε κάποια ελαιόλαδα τις σπουδαίες βιολογικές τους δράσεις.

Με αυτήν τη νέα μέθοδο που αναπτύχθηκε καθίσταται πλέον δυνατός ο προσδιορισμός των ουσιών αυτών στο ελαιόλαδο μετά από μια σύντομη κατεργασία, με χρήση φασματοσκοπίας NMR. «Μπορούν πλέον να αναλυθούν εκατοντάδες δείγματα σε πολύ σύντομο διάστημα, αλλά φυσικά χρειάζεται ένα πολύ ακριβό όργανο, και είμαστε χαρούμενοι που έχουμε στη διάθεσή μας ένα τέτοιο μέσο στο εργαστήριό μας στην Αθήνα» σημειώνει σχετικά ο κ. Μαγιάτης.








medicalnews.gr

read more " Καλύτερο λάδι το…ελαιόλαδο από άγουρες ελιές "

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Olive oil for beauty



Olive oil it’s wonderful for beauty

 Olive oil is rich in vitamin E and oleic acid and other essential fatty acids. It is rejuvenating for the skin as it improves suppleness and elasticity.  It helps reduce dryness. Olive Oil is a mild oil that can be used for all skin types. It adds conditioning properties to our soap bars and. Because olive oil slowly absorbs into the skin and can feel heavy to some people, it can be combined with another oil of your choice. Olive oil is also popular as part of the oil cleansing method, a routine which uses oils to cleanse and moisturize the soap. 
read more " Olive oil for beauty "

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Mαζικότερη και φθηνότερη παραγωγή ελαιολάδου



“Οι Έλληνες αντιμέτωποι με την υποχρέωση για 
μαζικότερη και φθηνότερη παραγωγή ελαιολάδου”


Αναλυτικό αφιέρωμα στο συγκεκριμένο θέμα καθώς και αναφορά στις δυνατότητες της χώρας μας για παραγωγή και εξαγωγή επώνυμου ποιοτικού ελαιολάδου αλλά και στις καταναλωτικές συνήθειες των ελληνικών νοικοκυριών, αναφορικά με την κατανάλωση ελαιολάδου, περιέχεται στο σημερινό οικονομικό ένθετο της αγγλόφωνης ημερήσιας εφημερίδας “Saudi Gazette”.
Σύμφωνα με το Γραφείο Ο.Ε.Υ. της  Τζέντας ο συντάκτης του άρθρου ξεκινά την ανάλυσή του αναφερόμενος στον ιερό, όπως τον χαρακτηρίζει, ελαιώνα της περιοχής της Αρχαίας Ολυμπίας, ελαιώνας ο οποίος έχει την ιδιαίτερη περιποίηση και τον σεβασμό που απαιτείται από τους ελαιοπαραγωγούς της περιοχής. Τα σχέδια της Ελληνικής Κυβέρνησης για μαζικότερη και φθηνότερη παραγωγή ελαιολάδου που θα προέλθει απο την ανάμειξη παρθένου ελαιολάδου με φθηνότερα και χαμηλής ποιότητος φυτικά έλαια αντιμετωπίζονται με έντονη δυσπιστία και πολλές φορές οργή από τους Ελληνες ελαιοπαραγωγούς. Το νέο τελικό προϊόν το οποίο θα πρέπει να έχει ετικέττα με την υπόδειξη “αναμεμειγμένο ελαιόλαδο” δεν απαγορεύεται να κυκλοφορεί εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έλαια τα οποία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων χρησιμοποιούνται στα τρόφιμα σε κονσέρβες.


Στο ίδιο άρθρο περιέχονται συνεντεύξεις και σχόλια Ελλήνων ελαιοπαραγωγών, οι οποίοι εκφράζουν την έντονη δυσαρέσκεια και αντίθεσή τους στα σχέδια και τις αποφάσεις των αρμόδιων Ελληνικών Αρχών που θα φέρουν μεγάλο πλήγμα και θα τραυματίσουν τη φήμη και την εξαιρετική ποιότητα του ελληνικού παρθένου ελαιολάδου.


Σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), ο οποίος πιέζει την Ελληνική Κυβέρνηση και τις αρμόδιες Αρχές για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, αναφορικά με την πρόσβαση των καταναλωτών σε βασικά είδη διατροφής, όπως γάλα, ψωμί, ελαιόλαδο και άλλα, το ελαιόλαδο θα πρέπει να προωθείται στην λιανική αγορά σε μεγαλύτερες ποσότητες, ει δυνατόν σε μορφή χύδην και μέσα σε ειδικά διαμορφωμένα κοντέϊνερ, ενώ παράλληλα τα φθηνότερα ανάμεικτα ελαιόλαδα θα πρέπει να είναι προσιτά σε χαμηλότερες τιμές στα νοικοκυριά με περιορισμένη αγοραστική δύναμη. Επίσης θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε περισσότερες ποσότητες στις καθημερινές ανάγκες της νοικοκυράς, όπως για παράδειγμα στο τηγάνισμα.


Παρόλη την σοβαρή οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια οι Ελληνες καταναλωτές, όπως σημειώνει ο αρθρογράφος, εξακολουθούν να καταναλώνουν τις μεγαλύτερες ποσότητες ελαιολάδου ανά κεφαλή. Η συνολική ετήσια προς κατανάλωση ποσότητα υπολογίζεται στα 18 λίτρα ανά άτομο, χρησιμοποιώντας τα 2/3 σχεδόν της συνολικής ετήσιας παραγωγής που ανέρχεται κατά μέσον όρο σε 300.000 τόνους.


Ως εκ τούτου η χρόνια αδυναμία δημιουργίας ενός ελληνικού ποιοτικού και επώνυμου εξαγώγιμου προϊόντος και η καθιέρωση στις ξένες αγορές ενός “brand name” για το ελληνικό ποιοτικό ελαιόλαδο προωθεί ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής παραγωγής προς πώληση χύδην στη γειτονική Ιταλία, σε πολύ χαμηλές τιμές. Το ελληνικό ελαιόλαδο εκεί συσκευάζεται και προωθείται σε αγορές του εξωτερικού ως ιταλικό επώνυμο ελαιόλαδο.




www.paseges.gr  
read more " Mαζικότερη και φθηνότερη παραγωγή ελαιολάδου "

Κυριακή 2 Μαρτίου 2014

Φυτοκάλυψη ελαιώνα με άγρια σπαράγγια



Φυτοκάλυψη ελαιώνα με άγρια σπαράγγια


Γιατί η βλάστηση που αναπτύσσεται κάτω από τα ελαιόδεντρα πρέπει να αποτελεί δαπάνη αφού πρέπει να θεριστεί ή να ξεβοτανιστεί, ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή εισοδήματος; Γιατί να μην καλλιεργήσουμε φυτά κάτω από τα ελαιόδεντρα ή να μην εκμεταλλευτούμε τα αυτοφυή φυτά και παράλληλα να έχουμε και οικονομικό όφελος;
image
Στο παρελθόν η συγκαλλιέργεια στον ελαιώνα αποτελούσε συνήθεια. Στη συνέχεια η εξειδίκευση στην ελαιοκαλλιέργεια επέτρεψε τη χρήση μηχανών και οδήγησε στις οικονομίες κλίμακας. Σήμερα, η εξειδικευμένη και μονοκαλλιεργητική γεωργία δυσκολεύεται στο να παραμείνει συμφέρουσα και κυρίως βιώσιμη. Η εξειδίκευση στη μονοκαλλιέργεια οδήγησε σε πολύ μεγάλα και σημαντικά μειονεκτήματα. Έτσι όταν σταμάτησαν τις καλλιέργειες ειδών που ανταγωνίζονταν την ελιά και τα συνεχή οργώματα που διάβρωναν και εξαντλούσαν τη γονιμότητα του ελαιώνα, δόθηκε έμφαση στη φυτοκάλυψη με σκοπό την αποκατάσταση της γονιμότητας, την πρόληψη της διάβρωσης και τη μείωση του καλλιεργητικού κόστους αποφεύγοντας τα οργώματα και λιπαίνοντας τον βιολογικό ελαιώνα με φυσικό τρόπο.



read more " Φυτοκάλυψη ελαιώνα με άγρια σπαράγγια "