Για την λίπανση των ελαιώνων δεν υπάρχουν προκαθορισμένασχήματα λίπανσης που να μπορούν να γενικευθούν.
Κάθε ελαιοκομική περιοχή και κάθε ελαιώνας έχει τις δικές του απαιτήσεις σε θρεπτικά συστατικά οι οποίες εξαρτώνται κι από την καλλιεργητική ιστορία του ελαιώνα: το κλάδεμα που έχει υποστεί, το μέγεθος της τελευταίας παραγωγής, η χημική σύσταση του εδάφους, οι βροχοπτώσεις, κ.ά.
Γι αυτό θα περιοριστούμε στην αναφορά μερικών βασικών αρχών και κατευθύνσεων συμβουλεύοντας τους παραγωγούς να προστρέχουν στην τεχνική συμπαράσταση των γεωπόνων που γνωρίζουν την περιοχή κι ακόμη καλύτερα ή και τον ίδιο τον ελαιώνα.
Για τον υπολογισμό λοιπόν των αναγκών σε λιπάσματα πρέπει να παίρνονται υπόψη:
1.-Τα αποτελέσματα· των αναλύσεων του εδάφους, παρ’ ότι έχουν ενδεικτικό χαρακτήρα εξ αιτίας της περιορισμένης αντιπροσωπευτικότητας της δειγματοληψίας.
2.-Τα αποτελέσματα της φυλλοδιαγνωστικής (ανάλυση των φύλλων).
3.- Την πείρα του καλλιεργητή ο οποίος είναι περισσότερο σε θέση να εκτιμήσει της ανάγκες του ελαιώνα βασιζόμενος στο μέγεθος της τελευταίας παραγωγής σε καρπό και στον όγκο των κλάδων που κόπηκαν κατά το κλάδεμα. Γιατί είναι φυσικό, αν τα δέντρα είχαν παράγει πολύ και κόφτηκαν και πολύ, να ’χουν μεγαλύτερη ανάγκη από θρεπτικές ουσίες.
Τα κυριότερα λιπαντικά στοιχεία
Τρία είναι τα κυριότερα λιπαντικά στοιχεία για την ελιά: το άζωτο, το Κάλι και ο Φώσφορος-
Πρέπει όμως να υπογραμμιστεί ότι το λιόδεντρο είναι αρκετά ευαίσθητο και στην έλλειψη των ιχνοστοιχείων όπως το βόριο και το μαγγάνιο.
α) Το Άζωτο
Το ελαιόδεντρο είναι αχόρταγο σε άζωτο.
Έχει υπολογιστεί ότι το ελαιόδεντρο ξοδεύει από 3 με 3,5 κιλά άζωτο για κάθε 100 κιλά καρπό, κι η έλλειψη αζώτου προκαλεί κιτρίνισμα των φύλλων και την πτώση τους.
Η φυλλοδιαγνωστική βοηθάει σημαντικά για να καταλάβουμε τις ανάγκες του ελαιώνα. Οι ανάγκες του δέντρου απαιτούν μια περιεκτικότητα αζώτου 1,3-1,8 % επί της ξηράς ουσίας των φύλλων.
Η λίπανση με αζωτούχα λιπάσματα πρέπει να γίνεται την περίοδο Δεκέμβρη-Γεννάρη, γιατί η διαφοροποίηση των ματιών αρχίζει από τον Μάρτη και το άζωτο πρέπει να ’ναι στην διάθεση του δέντρου ενωρίτερα.
Δεν πρέπει δε να ξεχνιέται ότι τα αζωτούχα λιπάσματα ξεπλένονται εύκολα. Γι αυτό συνιστάται να ρίχνονται στο έδαφος την εποχή που το δέντρο μπορεί να τα απορροφήσει.
Είναι κι ο λόγος για τον οποίον πολλοί συμβουλεύουν να ρίχνονται σε λάκκο γύρω από το δέντρο.
β) Το Κάλι .
Η έλλειψη καλίου στο λιόδεντρο εμφανίζεται όταν το ποσοστό είναι κάτω του 0,8% επί της ξηράς ουσίας στην ανάλυση των φύλλων. Η έλλειψη αυτή προκαλεί ζώνες νέκρωσης στα φύλλα ενώ το χρώμα τους γίνεται πιο ανοιχτό.
γ) Ο Φώσφορος .
Είναι ιδιαίτερα απαραίτητος όταν τα εδάφη έχουν έλλειψη από οργανικές ουσίες.
πηγη: www.elies-ladikalamatiano.gr
