Ποσότητα και τύπος λιπάσµατος της ελιάς

Ποσότητα και τύπος λιπάσµατος της ελιάς

Η ποσότητα και ο τύπος λιπάσµατοςκαθορίζεται ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες για θρεπτικά στοιχεία των ελαιοδένδρων
Επίσης,  πρέπει να εκτιµούνται οι καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα το
ύψος και η κατανοµή των βροχοπτώσεων στην περιοχή του ελαιώνα, η ιστορία
λίπανσης του χωραφιού



Αναφορικά µε την ποσότητα της λίπανσης.

Αζωτούχος λίπανση: Ανάλογα  µε την γονιµότητα του εδάφους και την
εδαφική υγρασία, την ηλικία, την βλάστηση και την αναµενόµενη παραγωγή των
δένδρων, την ποικιλία κ.λ.π. συνιστάται ετήσια χορήγηση αζώτου.

Καλιούχος λίπανση: Το ύψος της καλιούχου λίπανσης καθορίζεται  µε
βάση το ύψος της αζωτούχου λίπανσης και µεταβάλλεται από χρονιά σε χρονιά
ανάλογα µε το ύψος καρποφορίας των ελαιόδενδρων.

Φωσφορική λίπανση: Η φωσφορική λίπανση επιβάλλεται  µόνο αν
υπάρχουν ενδείξεις αντίδρασης των δένδρων  (πτωχά αβαθή εδάφη, µε υψηλό
ανθρ ασβεστ ή χαµηλό pH)  ή όταν εφαρµόζονται για πολλά έτη υψηλές
ποσότητες Ν.
Επιπρόσθετα, κατά την επιλογή των λιπασµάτων πρέπει να λαµβάνονται
υπόψη τα εξής:  
 Αζωτούχα λιπάσµατα: Η επιλογή των αζωτούχων λιπασµάτων πρέπει
να γίνεται  µε τέτοιο τρόπο ώστε να αποφεύγεται η οξίνιση τωνεδαφών και η έκπλυση των νιτρικών προς το υπέδαφος και τον
υδροφόρο ορίζοντα. Σε όξινα εδάφη (pH<6,5; 7) πρέπει να αποφεύγεται η
χρήση της θειικής ή νιτροθειικής αµµωνίας και να ενθαρρύνεται η χρήση
του νιτρικού ασβεστίου, του νίτρου της Χιλής ή της ασβεστούχου νιτρικής
αµµωνίας. Αντίστοιχα, στα ασβεστούχα-αλκαλικά εδάφη να προτιµάται η
θειική αµµωνία.  Επίσης,  ανάλογα  µε χρόνο εφαρµογής,  τη  µηχανική
σύσταση του εδάφους,  τις αναµενόµενες βροχοπτώσεις κ.λ.π.  να
επιλέγεται αζωτούχο λίπασµα ταχείας ή αργής δράσης.  Σε κάθε δε
περίπτωση να προτιµούνται τα λιπάσµατα σταδιακής αποδέσµευσης,
ιδιαίτερα όταν αρδεύουµε.
 Καλιούχα λιπάσµατα:  Σε εδάφη  µε προβλήµατα αλατότητας πρέπει να
εφαρµόζονται καλιούχα λιπάσµατα που έχουν χαµηλό δείκτη αλατότητας,
όπως το θειικό κάλιο.
¾ Κάθε υπέρβαση πάνω από 10% της δόσης Ρ Κ πρέπει να δικαιολογείται.
Ιδιαίτερα για το Ρ, που είναι υπεύθυνος ρύπανσής επιφανειακών νερών.
Επίσης, πρέπει να λαµβάνεται υπόψη ο ανταγωνισµός Κ-Mg χορηγώντας
ανάλογη ποσότητα MgO όπου απαιτείται.
 Απαγορεύεται η χρήση ανόργανων ή οργανικών λιπασµάτων  (και
κοπριάς) που περιέχουν βαρέα µέταλλα (πέρα από τα επιτρεπόµενα όρια)
και τοξικές ουσίες βιολογικής προέλευσης (φαινολικές ουσίες κ.λ.π.).
 Η εφαρµογή  µικροστοιχείων,  ιδιαίτερα  µε διαφυλλικούς ψεκασµούς,
πρέπει να τεκµηριώνεται µε ανάλυση φυτικών ιστών.
Μέθοδος εφαρµογής λιπάσµατος
Ανάλογα  µε την  µορφή του λιπάσµατος,  οι  µέθοδοι που δύναται να
επιλεγούν για την εφαρµογή του είναι:
1.  Μη υδατοδιαλυτά κοκκώδεις  µορφής ή  µορφής σκόνης λιπάσµατα:
Εντοπισµένη εφαρµογή σε όλη την εδαφική επιφάνεια κάτω από την κόµη
των ελαιόδενδρων µε το χέρι ή µηχανική διασπορά µε λιπασµατοδιανοµείς
και άµεση ενσωµάτωση τους στο έδαφος.
 2.  Υδατοδιαλυτά κοκκώδη ή κρυσταλλικής  µορφής και υγρής  µορφής
λιπάσµατα:  Εφαρµογή  µε το δίκτυο άρδευσης  (υδρολίπανση)  και σε
ειδικές περιπτώσεις µε διαφυλλικούς ψεκασµούς.
Χρόνος και συχνότητα εφαρµογής λιπάσµατος
Αζωτούχος λίπανση: Κρίσιµη περίοδος κατά την οποία τα ελαιόδενδρα
πρέπει να έχουν στην διάθεση τους το απαιτούµενο άζωτο είναι από τις αρχές
Φεβρουαρίου έως τα µέσα Ιουνίου (µε µια διακύµανση λίγων ηµερών ανάλογα µε
την περιοχή),  οπότε γίνεται η διαφοροποίηση των ανθοφόρων οφθαλµών,  η
ανάπτυξη ανθικών µερών και η καρπόδεση. Ωστόσο, επάρκεια αζώτου και µετά
την καρπόδεση θα δώσει καλό  µήκος νέας βλάστησης και ικανοποιητική
καρποφορία την επόµενη χρονιά.
Σε περίπτωση προσθήκης στο έδαφος αζωτούχων λιπασµάτων, ο χρόνος
εφαρµογής καθορίζεται ως εξής:
1.  Σε ξηρικούς ελαιώνες,  η αζωτούχος λίπανση γίνεται την περίοδο
Φεβρουαρίου-  αρχές Μαρτίου.  Εντός της περιόδου αυτής,  στα
συνεκτικότερα εδάφη και υπό συνθήκες  µικρού βροχοµετρικού ύψους,
είναι προτιµότερο το άζωτο να δίνεται νωρίτερα,  ενώ στα ελαφρότερα
εδάφη και υπό συνθήκες  µεγαλύτερου βροχοµετρικού ύψους,  το άζωτο
πρέπει να δίνεται περί του τέλους της παραπάνω περιόδου. Γενικά να
αποφεύγεται, όσο είναι δυνατόν, η λίπανση µε αζωτούχα λιπάσµατα
από 15 Οκτωβρίου µέχρι 1 Φεβρουαρίου.
2.  Σε υγρές περιοχές ή σε αρδευόµενους ελαιώνες, συνιστάται η τµηµατική
εφαρµογή της αζωτούχου λίπανσης, µέρος της οποίας εφαρµόζεται την
άνοιξη στα πλαίσια της επιφανειακής λίπανσης.  Καλιούχος και φωσφορική λίπανση: Στα πλαίσια της βασικής
λίπανσης, η καλιούχος και η φωσφορική λίπανση (όταν απαιτείται) εφαρµόζεται
το φθινόπωρο ή το αργότερο νωρίς το χειµώνα.

1. www.easreth.gr