Συνταγή για σπιτικό τοματοπελτέ

Γύρω στο μήνα Αύγουστο..

Τότε που κάθε πράγμα το έτρωγες στην εποχή του και μόνο, και τότε που το κάθε ελληνικό νοικοκυριό είχε την δική του Οικιακή Οικονομία , φροντίζοντας να εξασφαλίσει την διατροφική του αυτάρκεια, η γιαγιά και η μάνα έφτιαχναν τοματοπελτέ και τον συντηρούσαν για όλο το χρόνο.

Τον έφτιαχναν τον Αύγουστο διότι αφ’ ενός τότε τελείωνε η καρποφορία της τοματιάς (άρα σταματούσε και η κερδοφόρος πώληση προς τους χονδρεμπόρους) και αφ’ ετέρου το σημαντικότερο,  οι τομάτες είχαν φθάσει στο απόγειο της ωριμάνσεώς του.

Α.Το συστατικό-τομάτες

Πώς πρέπει να είναι οι τομάτες: Οι τομάτες πρέπει να είναι υπερώριμες, δηλ. παραγινομένες, να έχουν μαλακώσει τόσο όσο σχεδόν να λιώνουν, χωρίς φυσικά να έχουν σαπίσει. Αυτό επιτυγχάνεται με το να παραμένει η τομάτα και να ωριμάζει φυσιολογικά σιγά σιγά πάνω στο φυτό, μέχρι την ώρα που θα την κόψεις. Αν δεν έχετε δικές σας τοματιές πείτε στο ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ που ψωνίζετε ή στον Μανάβη να σας ξεδιαλέξουν παραγινομένες τομάτες. Φυσικά πλέον, επειδή υπάρχουν τομάτες θερμοκηπίου όλο το χρόνο, μπορείτε οποτεδήποτε να φτιάξετε τοματοπελτέ, χωρίς όμως να μπορούμε να σας εγγυηθούμε για τα γευστικά αποτελέσματα.

Σπιτικός Τοματοπελτές

Τι είδους τομάτες: Όλα τα είδη είναι κατάλληλα αρκεί να πληρούν μια προϋπόθεση: Να έχουν μέσα τους ψίχα, «ψωμί» που λένε και να μην έχουν μόνο νερό και σπόρια. Αν έχουν περισσότερο νερό και σπόρια τότε το νερό θα χαθεί, η φλούδα θα λιώσει και δεν μείνει ικανή ψίχα για να δημιουργηθεί ο πολτός.

Ποσότητα: Εμείς χρησιμοποιούσαμε συνήθως μία ή δύο κλούβες, περίπου 20 κιλά η κάθε μια. Εσείς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όσες θέλετε αλλά τουλάχιστον 10 κιλά τομάτες για να αξίζει τον κόπο σας ο τοματοπολτός που θα παραχθεί.

Β.Διαδικασία-Βήματα

1ον. Καθαρίζουμε τις τομάτες από τα κοτσάνια. Κόβουμε την κάθε μια στα τέσσερα και τις τοποθετούμε σε στρώσεις μέσα σε μια πλαστική (καθαρή) κλούβα με τρύπες, μέχρι να μισογεμίσει. Σε κάθε στρώση τις αλατίζουμε, όπως αλατίζουμε και την τοματοσαλάτα που φτιάχνουμε για να φάμε.

Το αλάτι έχει την ιδιότητα να βοηθάει να φύγουν τα ζουμιά της τομάτας αλλά και να την συντηρήσει ταυτοχρόνως.

Τις αφήνουμε στην κλούβα 2 μέρες για να φύγουν όλα τα υγρά τους.

2ον. Μετά από αυτό, παίρνουμε τις τομάτες λίγες-λίγες και τις λιώνουμε με τα χέρια μας μέσα σε σουρωτήρι με τις στρογγυλές τρύπες που σουρώνουμε τα μακαρόνια. Το σουρωτήρι είναι τοποθετημένο πάνω από μία λεκάνη. Αυτό το κάνουμε ώστε, καθώς λιώνουμε τις τομάτες, ο τοματοπολτός να πέφτει στη λεκάνη ενώ να μένουν στο σουρωτήρι οι φλούδες και τα σπόρια της τομάτας.

3ον. Μέσα σε μια βαμβακερή μαξιλαροθήκη ή εν πάσει περιπτώσει σε βαμβακερό τσουβαλάκι τοποθετούμε τον πολτό και τον αλατίζουμε πάλι ελαφρά (όσο αλάτι ρίξατε και στην κλούβα). Πρέπει να είναι βαμβακερό διότι μπορούν να φεύγουν τα υγρά και είναι και υγιεινό. Ενώ σε συνθετικό «ανάβει» ο πολτός

Ύστερα δένουμε το τσουβαλάκι και είτε το κρεμάμε σε ένα δένδρο ή το βάζουμε σε ένα ταψι λίγο να γέρνει, ώστε να στραγγίξουν τα ζουμιά. Προσοχή αν το τοποθετήσουμε σε ταψί να γυρίζουμε το τσουβαλάκι 3-4 φορές την ημέρα. Αφήνουμε τον πολτό στο τσουβαλάκι, μέχρι αυτός να πήξει.

4ον. Αφού έχει πήξει ο πολτός, τον  απλώνουμε σε ταψιά, αλατίζοντας λίγο και ρίχνοντας ένα νεροπότηρο ελαιόλαδο (φυσικά εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο mellelaion) τα αφήνουμε στον ήλιο να λιαστούν περίπου δύο (2) μέρες. Για να εξατμιστούν και τα τελευταία υγρά και να γίνει στην υφή του όπως ο τοματοπολτές που αγοράζουμε. Κατά τη διάρκεια της ημέρας ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα τον πολτό για να λιάζεται απ’ όλες τις πλευρές.

Πελτές τομάτας, φτιαγμένος στο σπίτι με τον παραδοσιακό τρόπο

Φθάσαμε στο τέλος

Αφού έχουμε κάνει όλα αυτά ο τοματοπελτές είναι έτοιμος προς χρήση. Τον τοποθετούμε μέσα σε γυάλινα βάζα προσθέτοντας πάνω-πάνω ένα δάκτυλο ελαιόλαδο (φυσικά εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο mellelaion). Είναι σημαντικό να είναι φρέσκο και παρθένο ελαιόλαδο, διότι αν έχει μυρωδιές το λάδι θα περάσουν στον πολτό και θα τον χαλάσουν.

Το ελαιόλαδο το προσθέτουμε για να λειτουργήσει ως μονωτικό και να μην παίρνει αέρα ο πολτός.

Στη συνέχεια τοποθετούμε τα βάζα στο ψυγείο και έχουμε όλο το χρόνο σπιτικό αγνό και γευστικό τοματοπελτέ για όλα τα κοκκινιστά κρέατα, τα λαδερά μας και για τις σάλτσες στις μακαρονάδες μας. Και φυσικά κερδίζοντας χρήματα στην τσέπη μας.

http://www.mellofarm.gr

read more " Συνταγή για σπιτικό τοματοπελτέ "

Ποιά είναι η αλήθεια για την ελληνική γεωργία?

Η απειλή της «φούσκας» πάνω από την ελληνική γεωργία

Αντιμέτωπη με ένα ιδιότυπο φαινόμενο «φούσκας» βρίσκεται αυτό τον καιρό η ελληνική γεωργία, καθώς την ίδια στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των αγροτικών εκμεταλλεύσεων κινείται στα όρια της βιωσιμότητας, στον αστικό κυρίως χώρο, αναπτύσσεται μια ζωηρή φιλολογία που θέλει την ενασχόληση με τη γεωργία να μοιάζει με «χρυσωρυχείο».


Συχνά παρατίθενται «μισές αλήθειες» που προβάλλουν πτυχές μόνο των επενδυτικών πρωτοβουλιών και δημιουργούν ειδυλλιακή εικόνα για τη θέση των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής,
Στη χώρα της υπερβολής, όπου ο ενθουσιασμός διαδέχεται την απογοήτευση και η αισιοδοξία τη μιζέρια, με αφορμή κάποια πετυχημένα projects «καθετοποιημένων» κατά βάση μονάδων, προβάλλονται με υπερβολικό τρόπο και όσο ποτέ άλλοτε ορισμένες πτυχές της αγροτικής δραστηριότητας,  δημιουργώντας σε πολλούς την εντύπωση ότι πρόκειται για το Ελ Ντοράντο και να κάνει τους συντελεστές της αγροτικής παραγωγής «πλούσιους» από τη μια μέρα στην άλλη.

Το θέμα καλλιεργείται κυρίως από τους ντόπιους «μέντορες» των τηλεοπτικών καναλιών αλλά και από τον αστικό Tύπο, καθώς η «φτώχεια» της ειδησεογραφίας σε τομείς που παραδοσιακά έδιναν «τροφή» στα μέσα ενημέρωσης, ωθεί τους εν λόγω διαμορφωτές της κοινής γνώμης σε όλο και συχνότερη εμπλοκή με την αγροτική θεματολογία και τις επιχειρηματικές δράσεις στον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής.

Το πρόβλημα είναι ότι συχνά παρατίθενται «μισές αλήθειες» που προβάλλουν πτυχές μόνο των επενδυτικών πρωτοβουλιών και δημιουργούν ειδυλλιακή εικόνα για τη θέση των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής, παρασύροντας σε άστοχες επιλογές και λάθος κινήσεις μεγάλο μέρος του ενεργού οικονομικά πληθυσμού.

Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στις νέες ηλικίες, όπου από τη μια η ανεργία και οι απογοητεύσεις που φέρνει η οικονομική ύφεση κι από την άλλη η ανάγκη για ένα νέο ξεκίνημα, κάνουν πολλούς ανήσυχους νέους να εμπλέκονται σε εγχειρήματα υψηλού ρίσκου με ορατό τον κίνδυνο «εγγραφής» ζημιών για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.

Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ελαιολάδου, όπου, την ώρα που οι παραδοσιακοί ελαιοκαλλιεργητές βασανίζονται να διαθέσουν την παραγωγή τους στα 2 με 2,5 ευρώ το λίτρο, η «μαγική εικόνα» της τηλεόρασης επιμένει πεισματικά σε  περιπτώσεις «αλεξιπτωτιστών» του χώρου που πουλάνε το προϊόν τους στα Harrods με 30 και 35 ευρώ το λίτρο. Ακόμα κι αν η περιπτωσιολογία αυτή κρύβει μια μικρή δόση αλήθειας, δεν μπορεί να αποτελέσει πρότυπο ανάπτυξης της ελληνικής γεωργίας και να στεγάσει σε ευρεία κλίμακα τις ανάγκες των Ελλήνων παραγωγών αγροτικών προϊόντων.

Περιθώρια για βελτίωση της θέσης των καλλιεργητών υπάρχουν, όπως υπάρχει και πεδίο δράσης για τη βελτίωση της υπεραξίας που κρύβει μέσα της η εγχώρια αγροτική παραγωγή, ειδικά σε προϊόντα όπως το κρασί, το ελαιόλαδο, το σκληρό σιτάρι, τα όσπρια, τα τυροκομικά και τα κηπευτικά.  Η καλύτερη τύχη τους ωστόσο, προϋποθέτει σχέδιο δράσης, αποκατάσταση των κανόνων της ελεύθερης αγοράς, βελτίωση των οργανωτικών δομών των παραγωγών και δίκτυα διάθεσης των αγροτικών προϊόντων. Παράλληλα με όλα αυτά βέβαια απαιτούνται σημαντικά κεφάλαια και κοπιαστική δουλειά από την πλευρά των παραγωγών.

Θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι η δουλειά στο χωράφι ή στο σταύλο δεν είναι αυτό που συχνά μεταφέρουν τα μονταρισμένα πλάνα της τηλεόρασης. Πίσω από κάθε κιλό καλαμπόκι, κεράσια ή γάλα, κρύβεται ο σκληρός αγώνας του κάθε καλλιεργητή ή κτηνοτρόφου να πετύχει τη βέλτιστη παραγωγή με το χαμηλότερο κόστος. Η απόδοση των κεφαλαίων αλλά και η αμοιβή για το χρόνο απασχόλησης που απαιτεί κάθε εκμετάλλευση είναι πολύ μικρά σε σχέση με τις προσδοκίες που καλλιεργούνται και επιτυγχάνεται μόνο μετά από μελετημένες επιλογές, βαθιά γνώση του αντικειμένου και προσεκτικές κινήσεις σε όλα τα επίπεδα.









www.agronews.gr

read more " Ποιά είναι η αλήθεια για την ελληνική γεωργία? "

Οξύτητα: βασικό κριτήριο ποιότητας ελαιολάδου

Φθάνει η οξύτητα για να αξιολογηθεί η ποιότητα

Απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο η οξύτητα είναι το βασικό κριτήριο ποιότητας δίνει η τεχνολόγος γεωπόνος και διευθύνουσα σύμβουλος και υπεύθυνη μάρκετινγκ του ΑΣ Συνεταιρισμού Μεταγγιτσίου Χαλκιδικής Παυλίνα Κασάπη. Σύμφωνα με την κυρία Κασάπη, η οξύτητα του ελαιολάδου αποτελεί βασικό κριτήριο της ποιοτικής αξιολόγησης του. Παρόλα αυτά αποτελεί λάθος να έχουμε σαν μόνο κριτήριο για την ποιότητα του ελαιολάδου την οξύτητα.

Σε πολλές αναλύσεις ελαιολάδων έχει διαπιστωθεί ότι ενώ η οξύτητα τους είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα (π.χ. 0,3), το ελαιόλαδο έχει υποστεί οξείδωση και έχουν υποβαθμιστεί τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά.

Όπως γράφει στο eleoladometaggitsioy.blogspot.gr σημαντικά κριτήρια για την αξιολόγηση της ποιότητας του ελαιολάδου, παίζουν ο αριθμός υπεροξειδίων, οι σταθερές Κ232 και Κ270, οι κηροί και τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά (άρωμα-γεύση) του, τα οποία διαφοροποιούν τα ελαιόλαδα.

Η οξύτητα του ελαιολάδου για να διατηρηθεί σε χαμηλά επίπεδα προϋποθέτει ότι ο καρπός είναι υγιής, ότι ο χρόνος παραμονής του ελαιοκάρπου μετά τη συγκομιδή του μέχρι τη μεταφορά του στο ελαιοτριβείο, καθώς και ο χρόνος παραμονής αυτού στο ελαιοτριβείο περιορίζονται στο ελάχιστο και η αποθήκευση του ελαιοκάρπου στο ελαιοτριβείο θα πρέπει να γίνεται σε αεριζόμενο και προστατευόμενο χώρο (αποφυγή υγρασίας και άλλων δυσμενών συνθηκών).

Η ένδειξη της οξύτητας ή της ανώτατης οξύτητας στην ετικέτα του προϊόντος μπορεί να αναγράφεται μόνον αν συνοδεύεται από την ένδειξη, με χαρακτήρες του ιδίου μεγέθους και στο ίδιο οπτικό πεδίο, του δείκτη υπεροξειδίων, της περιεκτικότητας σε κηρούς και της απορρόφησης στο υπεριώδες φως, που καθορίζονται σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 2568/91.







http://olivenews.gr

read more " Οξύτητα: βασικό κριτήριο ποιότητας ελαιολάδου "

Τά βασικά για την καλλιέργεια της ελιάς

Τά βασικά για την καλλιέργεια της ελιάς

1. Διαχείριση εδάφους

2. Λίπανση (ενίσχυση εδάφους και διαφυλλική λίπανση)
3. Κλάδεμα



1. Διαχείριση εδάφους

Αν και διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, καλό είναι να αποφεύγεται (η αρκετά συνηθισμένη) μέθοδος εκσκαφής (φρεζάρισμα) ή τουλάχιστοννα γίνεται κάθε δεύτερο χρόνο και σεμικρό βάθος. Αυτό γιατί πέραν του ότι καταστρέφει σημαντικό μέρος του επιφανειακού ριζικού συστήματος του δέντρου δημιουργεί, πλην των άλλων, κίνδυνο για αποσάθρωση του επιφανειακού γόνιμου εδάφους κατά τις έντονες βροχές (κυρίως σε επικλινήεδάφη).
Σε γενικές γραμμές καλύτερη μέθοδος φαίνεται να είναι αυτή της χορτοκοπής (με καταστροφέα), γιατί είναι πιο φιλική προς το περιβάλλον (άρα και προς το δέντρο), αφού με τον τρόπο αυτό δεν διαταράσσεται η σταθερότητα του εδάφους και δεν τραυματίζεται το επιφανειακό ριζικό
σύστημα του δέντρου, ενώ αυξάνεται η περιεκτικότητα του εδάφους σε οργανική ουσία και ταυτόχρονα αποφεύγεται η συμπίεσή του. Ο συν-δυασμός καταστροφέα με λίγες αυλακώσεις (αλέτρι ή καλλιεργητής) στα ενδιάμεσα των σειρών φύτευσης (δηλαδή μακριά από τις ρίζες των
δέντρων) κάθετες προς την προφανή κλίση του εδάφους, ώστε να συγκρατείται περισσότερη υγρασία (από νερά βροχοπτώσεων), δείχνει να είναι ο καλύτερος συνδυασμός διαχείρισης εδάφους. Να μην ξεχνάμε επίσης ότι σε κάθε περίπτωση καλό είναι να φροντίζουμε, ώστε την περίοδο που υπάρχουν κίνδυνοι πυρκαγιάς οι ελαιώνες μας να είναι κατά το δυνατόν προστατευμένοι. Ένα περιμετρικό φρεζάρισμα στα όρια του ελαιώνα αλλά και σε κάποιες ζώνες στο εσωτερικό του κατά τα μέσα
Ιουνίου, ώστε να ενσωματωθούν τα ξερά αγριόχορτα, φαίνεται να είναι η πιο ενδεδειγμένη ενέργεια προστασίας.
Οι Έλληνες ελαιοπαραγωγοί έχουμε ασφαλώς μεγάλη εμπειρία στην καλλιέργεια, αλλά η εμπειρία αυτή δεν οδηγεί πάντοτε στο καλύτερο αποτέλεσμα ούτε και στην πλέον οικονομική καλλιέργεια. Καλό λοιπόν είναι να ζητάμε την συνδρομή των γεωπόνων και στο ζήτημα της διαχείρισης εδάφους, γιατί, μπορεί να ξέρουμε αρκετά πράγματα, αλλά δεν τα ξέρουμε όλα. Και δεν είναι πάντοτε σωστό να κάνουμε αυτό που συνηθίζεται ούτε και το πιο οικονομικό βεβαίως. Καθώς επίσης δεν
υπάρχει κάποια γενική συνταγή, αφού οι εδαφολογικές και κλιματικές συνθήκες κάθε περιοχής απαιτούν σχετικά προσαρμοσμένες ενέργειες. Αλήθεια ωστόσο παραμένει πως το σημερινό επίπεδο συνδρομής γεωπόνων στη διαχείριση εδάφους είναι έως ανύπαρκτο.

Λίπανση (ενίσχυση εδάφους και διαφυλλική λίπανση)

Δεν υπάρχει κάποια γενική συνταγή. Η λίπανση εξαρτάται από την υγρασία, την οξύτητα / αλκαλικότητα (pH) και τη σύσταση του  εδάφους, την ποικιλία των δέντρων, τηνπυκνότητα φύτευσης, την ηλικία των δέντρων, το κλάδεμα που έχει εφαρμοστεί,τις βροχοπτώσεις κτλ. Ξέρουμε βεβαίως
ότι η ελιά είναι αχόρταγη σε άζωτο, αλλά αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότιπετυχαίνουμε το καλύτερο
αποτέλεσμα χρησιμοποιώντας αζωτούχα λιπάσματα (συνήθως θειική αμμωνία, ασβεστούχο θειική αμμωνία ή ουρία) σε μεγάλες ποσότητες, σε οποιαδήποτε εποχή και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Αν και οι λεγόμενες περιβαλλοντικές επιπτώσεις εξαιτίας της χρήσης λιπασμάτων φαίνονται σε αρκετούς από μας ψιλά γράμματα, καλό είναι να ξέρουμε ότι προκαλούνται καιμπορεί να είναι μακροχρόνια ολέθριες. Τα λιπάσματα είναι μεν υ-δροδιαλυτά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι απορροφούνται 100% απότο δέντρο. Τα υπολείμματα λιπασμάτων μολύνουν τον υδροφόροορίζοντα που με τη σειρά του μολύνει τις λίμνες και τις ακτές της περιοχής με αποτέλεσμα τον σχηματισμό φυτοπλαγκτόν και τον αφανισμό πολλών μορφών ζωής. Η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα δίνει όλο και πιο συχνά φαινόμενα ακαταλληλότητας του μέχρι προχτές πόσιμου νερού από πηγές ή γεωτρήσεις. Δεν είναι επίσης αμελητέος ο κίνδυνος συσσώρευσης των λεγόμενων βαρέων μετάλλων (αρσενικό, μόλυβδος, κάδμιο, χρώμιο, υδράργυρος, νικέλιο), που ενοχοποιούνται για καρκινο-
γενέσεις κτλ., ενώ, τέλος, τα αζωτούχα τουλάχιστον λιπάσματα ενοχοποιούνται και ως ατμοσφαιρικοί μολυντές με συμβολή στην παραγωγή αερίων του λεγόμενου θερμοκηπίου (μεθάνιο και υποξείδιο του αζώτου).
Σε κάθε περίπτωση η χρήση λιπασμάτων δεν είναι απλή υπόθεση πουγίνεται με ελαφριά καρδιά. Επιβάλλεται ανάλυση εδάφους και φυλλοδιάγνωση, ώστε να προσδιοριστούν οι ανάγκες ενίσχυσης. Τα αποτελέσματα αυτών των αναλύσεων σε συνδυασμό με την πείρα του ελαιοπαραγωγού (τουλάχιστον υπό την έννοια ότι έχει το “ιστορικό” του ελαιώνα) θα πρέπει να αξιολογηθούν από τον γεωπόνο της περιοχής που γνωρίζει τις τοπικές ιδιαιτερότητες και διαθέτει την ανάλογη επιστη-
μοσύνη, ώστε να υποδείξει την μέθοδο λίπανσης (είτε από το έδαφος είτε από το φύλλο), το είδος λιπάσματος, την ποσότητα και τον χρόνο εφαρμογής. Ακολουθώντας αυτή την τακτική λίπανσης σιγουρότατα θα έχουμε μεγάλο οικονομικό όφελος αφού είναι βέβαιο πως θα χρησιμοποιήσουμε πολύ μικρότερες ποσότητες λιπασμάτων (από αυτές πουσυνήθως χρησιμοποιούμε, όταν ενεργούμε εντελώς εμπειρικά), ενώ θα έχουμε αποφύγει τις περισσότερες από τις παραπάνω παρενέργειες.


Κλάδεμα


Συνταγή και εδώ δεν υπάρχει. Ωστόσο απαιτείται πολύχρονη εμπειρία και κάποιες γενικές αρχές για ένα σωστό κλάδεμα (στις οποίες δεν συμπε-ριλαμβάνεται ασφαλώς το κόβω ό,τι με βολεύει). Συνήθως πάντως το μάτι του έμπειρου κλαδευτή δεν κάνει τέτοια λάθη και πολλές φορές θα το έχει γουρλώσει αντικρίζοντας κακοκλαδεμένα δέντρα (φουντωμένα, σφαγμένα ή ξυλο-
ποιημένα), γιατί από εμπειρία γνωρίζει ότι το κλάδεμα στοχεύει πρωτίστως στη διασφάλιση ισορροπίας μεταξύ του ριζικού συστήματος της ελιάς και του φυλλώματός της (συμπεριλαμβανομένων και τωνξύλων της). Αν και δεν υπάρχουν συνταγές, καλό είναι να θυμόμαστε ότι το κυκλοφοριακό σύστημα του δέντρου είναι δύο κατευθύνσεων, δηλαδή από τη ρίζα προς το φύλλωμα και αντίστροφα. Οι θρεπτικές ουσίες κατευθύνονται από το ριζικό σύστημα προς τα φύλλα, ενώ ο θρεπτικός χυμός από τα φύλλα έχει αντίστροφη πορεία. Η ισορροπία λοιπόν ανάμεσα στο ριζικό σύστημα και το υπόλοιπο δέντρο δεν είναι μια δεδομένης λύσης άσκηση. Η λύση της σχετίζεται με διάφορους παράγοντες (υγρασία εδάφους, ποτιστική ή ξερική καλλιέργεια, πυκνότητα φύτευσης, επίπεδο ή επικλινές έδαφος κτλ. Σημαντικό είναι επίσης να θυμόμαστε ότι η δια-
μόρφωση του (παραγωγικού) δέντρου με το κλάδεμα μπορεί μεν να έχει περισσότερες από μια επιλογές (ανάλογα με τη μέθοδο συγκομιδής, με την ηλικία του δέντρου ή και με την αισθητική μας άποψη ακόμα) αλλά σε κάθε περίπτωση για να προσδοκούμε ότι το κλάδεμά μας είναι παραγωγικό
θα πρέπει να εξασφαλίζει στο δέντρο την μέγιστη παροχή σε φως και αέρα.
Το βασικό κλάδεμα κατά τη διαδικασία συγκομιδής του καρπού φαίνεται να είναι το προτιμότερο (αφού μειώνει και το κόστος συγκομιδής και το συνολικό κόστος), εκτός των περιοχών που πλήττονται συνήθως από πάγο, ενώ δεν θα πρέπει να παραμελούμε το κλάδεμα (αφαίρεση) της λαίμαργης άκαρπης βλάστησης τόσο στη ρίζα όσο και στις πλάτες του δέντρου, καθώς και την αφαίρεση των ξερών (από οποιαδήποτε αιτία) κλαδιών.
Τέλος και ως προς το κλάδεμα ισχύει ότι ναι μεν η εμπειρία μας είναι ικανή όχι μόνο να μας προφυλάξει από καταστροφικές επεμβάσεις, αλλά να μας δώσει καλό παραγωγικό αποτέλεσμα, ωστόσο αν ο γεωπόνος της περιοχής μας ρίξει μια ματιά στον ελαιώνα μας το πιθανότερο είναι
ότι, εκτός από συγχαρητήρια, θα μας δώσει και μερικές βελτιωτικές συμβουλές


















http://www.ebloko.gr

read more " Τά βασικά για την καλλιέργεια της ελιάς "

Τουρκία: Η νέα δύναμη στην ελαιοκαλλιέργεια

Τουρκία: Η νέα δύναμη στον κόσμο στην ελαιοκαλλιέργεια, μετά την Ισπανία
 


Στην Τουρκία γίνεται τα τελευταία χρόνια μια σοβαρή επέκταση της ελαιοκαλλιέργειας,
με τη φύτευση στην τελευταία πενταετία 129.000 νέων εκτάριων (+19,5%) με στόχο να
φθάσει το ένα εκατ. μέχρι το 2015 σαν μέρος ενός φιλόδοξου κρατικού σχεδίου
κατάκτησης της δεύτερη θέσης μετά την Ισπανία. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες του
τελευταίου ενημερωτικού δελτίου του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου (IOC) η εφόρμηση στην ελαιοκαλλιέργεια γίνεται με την υποστήριξη του Υπουργείου Γεωργίας της χώρας, που αποτελεί τον κύριο υπερασπιστή του αγρονομικού "boom".
Στην Τουρκία την τελευταία εξαετία ο αριθμό των λιόδεντρων αυξήθηκε κατά το 35%,
και η καλλιεργημένη επιφάνεια ανέρχεται στα 791.000 εκτάρια, από τα οποία 10.500
είναι αφιερωμένα στη βιολογική καλλιέργεια από τα οποία  σχεδόν 7.300 εκτάρια αναμένουν  την πιστοποίηση.
Το 72% της καλλιεργούμενης επιφάνειας προορίζεται για την παραγωγή ελαιολάδου και
28% για τις επιτραπέζιες ελιές σύμφωνα με το ΔΣΕ, το οποίο θα γιορτάσει την 17ου έκτακτη συνεδρίασή του Διοικητικού του Συμβουλίου από τις 27 Ιούνη έως 1 Ιούλη  στην Κωνσταντινούπολη.
Όσον αφορά το χυμό ελιάς, η Τουρκία κατά την περίοδο 2009-2010 παρήγαγε συνολικά
147.000 τόνους ελαιολάδου, ​​το 5% της παγκόσμιας παραγωγής, γεγονός που την
τοποθέτησε στην έκτη θέση σε διεθνές επίπεδο μετά την Ισπανία, την Ιταλία Ελλάδα, Συρία και Τυνησία.
Στην φετινή περίοδο 2010-2011 κατά τις προσωρινές εκτιμήσεις θα παράγει 160.000 τόνους, με μια αύξηση του 9% σε σχέση με την προηγούμενη πενταετία, και στην επόμενη πενταετία ο αριθμός αυτός θα ανέβει μάλλον στους 300.000 τόνους, το 87% περισσότερο.
Προς το παρόν, η οθωμανική χώρα διαθέτει 1.250 ελαιοτριβεία, 400 διυλιστήρια και εννέα
εγκαταστάσεις παραγωγής πυρηνέλαιου, σύμφωνα με στοιχεία του ΔΣΕ.
Όπως αναφέρεται λεπτομερώς στο διεθνή οργανισμό, παρά την αύξηση της παραγωγής,
η κατανάλωση ελαιολάδου αντιπροσωπεύει μόλις το 9% των 1,3 εκατ. τόνους φυτικών λαδιών που έχουν αγοραστεί στην Τουρκία.
Ωστόσο, δεδομένου ότι οι τουρκικές αρχές υγείας άρχισαν να συστήνουν τη συμπερίληψη
του εν λόγω τροφίμου στη διατροφή, η ζήτηση αυξήθηκε από τους 50.000 τόνους του έτους 2005-2006 στους 110.000 τόνους της περιόδου 2009-2010
Επί του παρόντος, η κατά κεφαλήν κατανάλωση φθάνει 1,4 κιλά ελαιολάδου, αν και οι προβλέψεις για το 2015 σημείο ανεβάζουν την κατανάλωση έως 5 κιλά ανά άτομο.
Στη σεζόν 2009-2010, η Τουρκία εξήγαγε 29.500 τόνους ελαιολάδου, κυρίως
ΕΕ, ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία και η Ιαπωνία, και 65.543 τόνους επιτραπέζιων ελιών.
Όσον αφορά τις τελευταίες, η καλλιέργεια τους στην Τουρκία αυξήθηκε κατά το 39%
τα τελευταία πέντε χρόνια.
Το άλμα  από 280.000 τόνους επιτραπέζιων ελιών κατά την περίοδο 2005-2006 στους
390.000 τόνους το 2009-2010 ήτοι το 16% της παγκόσμιας παραγωγής, τοποθετεί την
Τουρκία σαν την τρίτη παγκόσμια δύναμη στις επιτραπέζιες ελιές, πίσω από την
Ισπανία και την Αίγυπτο




AGENDA DÍA (Infaoliva) 27/06/2011

read more " Τουρκία: Η νέα δύναμη στην ελαιοκαλλιέργεια "

Πρόβλημα στην καρπόδεση της ελιάς

Πρόβλημα στην καρπόδεση της ελιάς

Μεγάλο πρόβλημα στην καρπόδεση των ελαιόδεντρων που θα οδηγήσει σε κάθετη πτώση της παραγωγής ελαιόλαδου κατά την ερχόμενη παραγωγική περίοδο, υπάρχει φέτος στις πρώιμες περιοχές του νομού Ηρακλείου, όπως διαπιστώνουν οι αρμόδιοι γεωπόνοι.

Πιθανότατα να υπάρχει προβληματική καρπόδεση {σχινοκαρπία} και σε μεσοπρώιμες και όψιμες περιοχές του νομού, πράγμα το οποίο ελέγχεται.

Συνθήκες για την ανάπτυξη της σχινοκαρπίας διαμορφώθηκαν από τους ισχυρούς νοτιάδες σε συνδυασμό με τις υψηλές υγρασίες σε ελαιοπαραγωγικές περιοχές την περίοδο της ανθοφορίας.

Μιλώντας για το θέμα ο προϊστάμενος Δακοκτονίας της διεύθυνσης Αγροτικής Οικονομίας Ηρακλείου γεωπόνος Μανώλης Μανουσάκης χαρακτήρισε «άθλια» την καρπόδεση σε βόρειες περιοχές του νομού. «Έχω πάει σε Γούβες, Σκαλάνι, Καλλιθέα, Δαφνές και Σίβα. Η κατάσταση με την καρπόδεση είναι άθλια» επισημαίνει ο κ Μανουσάκης.

Σύμφωνα με τον κ. Μανουσάκη οι ισχυροί νότιοι άνεμοι και οι υψηλές υγρασίες {βροχές Μαΐου} ήταν οι βασικοί παράγοντες που προκάλεσαν τα προβλήματα στην καρπόδεση.

Ανάλογη εικόνα δίνουν  και άλλοι γεωπόνοι για τις περιοχές της Χερσονήσου και των Καλεσίων.

Αλλά και το τελευταίο δελτίο Γεωργικών Προειδοποιήσεων του Κέντρου Προστασίας Φυτών και Ποιοτικού Ελέγχου Ηρακλείου είναι ξεκάθαρο. Αναφέρει ότι «λόγω των κλιματικών συνθηκών που επικράτησαν στην περίοδο άνθησης – γονιμοποίησης, παρατηρείται σε αρκετές περιοχές μετά την ολοκλήρωση της καρπόδεσης, ένα μεγάλο ποσοστό ατροφικών (σχοινοκαρπικών) καρπών που δεν εξελίσσονται και αργότερα πέφτουν».

Προετοιμασία  δακοκτονίας
Στο μεταξύ, μετ΄ εμποδίων προχωρά η προετοιμασία για τη δακοκτονία. Έγινε ο διαγωνισμός για την ανάδειξη των εργολάβων που θα αναλάβουν τους ψεκασμούς. Σε περίπου 15 περιπτώσεις όμως υπήρξαν ισοψηφίες και αδυναμίες στις προσφορές, που θα εξεταστούν από αρμόδια επιτροπή η οποία λειτουργεί πρώτη φορά φέτος.

Δηλαδή υπάρχει επιπλέον γραφειοκρατία, ώστε να ξεκαθαρίσει το σύνολο των συνεργείων ψεκασμού που θα λειτουργήσει φέτος στο νομό Ηρακλείου. Το ευχάριστο είναι ότι οι εκκρεμότητες σε ορισμένα συνεργεία δεν προκαλούν εμπόδια στη λειτουργία των υπολοίπων, αν χρειαστεί στο διάστημα αυτό να γίνουν ψεκασμοί.

Για την πρόσληψη  τομεαρχών δακοκτονίας, αποθηκάριων και εργατών αποθήκης, φέτος όπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια, το αρμόδιο υπουργείο…σφυρίζει αδιάφορα, αφήνοντας τη γραφειοκρατία να κυριαρχήσει. Παρά τις ανάγκες και φέτος όπως όλα δείχνουν οι προσλήψεις θα γίνουν πολύ αργά, Ιούλιο ή Αύγουστο….

Ο διαγωνισμός για τα φάρμακα θα γίνει στις 30 Μαΐου, χθες έγινε για τις παγίδες.

Στις 4 Ιουνίου θα γίνει, για πρώτη φορά και διαγωνισμός για την ανάθεση του έργου των παγιδοθετών. Μέχρι πέρυσι οι παγιδοθέτες προσλαμβάνονταν κι από φέτος γίνεται διαγωνισμός ανάθεσης έργου.  Οι προσφορές θα γίνονται δεκτές έως τις 3 Ιουνίου, ο νομός Ηρακλείου έχει χωριστεί σε 11 τμήματα και σε καθένα από αυτά θα τοποθετηθούν 800 με 1000 παγίδες. Οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες ελπίζουν  να εκδηλωθεί ενδιαφέρον και για τις δυσπρόσιτες περιοχές. 

read more " Πρόβλημα στην καρπόδεση της ελιάς "

Ιδιότητες του κρασιού

Ιδιότητες του κρασιού

Κοινή δράση των κρασιών:

-Κάθε ανέρωτο και γνήσιο κρασί και από τη φύση του στυφό , είναι θερμαντικό, εύπεπτο, καλό για το στομάχι, ορεκτικό, θρεπτικό, υπνωτικό, δυναμωτικό και δίνει καλό χρώμα.
-Όταν πίνεται αρκετό, βοηθά όσους έχουν πάρει κώνειο, κόριο, ιξιά, φαρικό, μηκώνειο, λιθάργυρο, σμίλακα, ακόνιτο ή μανιτάρια, τα δαγκώματα και τα τσιμπήματα όλων των ερπετών, όσα αφού δαγκώσουν ή τσιμπήσουν σκοτώνουν ή ανακατεύουν το στομάχι με το πάγωμα.
-Κάνει καλό και στη χρόνια φούσκωση και το κόψιμο του υποχόντριου και στη διαστολή και στη χαλάρωση του στομαχιού ή των εντέρων και στην καταρροή της κοιλιάς και αρμόζουν σε όσους
 ιδρώνουν και λιώνουν, κυρίως τα λευκά τα παλιά και αρωματικά.
-Τα παλιά και γλυκά είναι καλύτερα για τις παθήσεις της κύστεως και των νεφρών, αλλά και για τα τραύματα και τις φλεγμονές, αν τοποθετούνται απάνω μαζί με ρυπαρά μαλλιά, ενώ πλένονται εξωτερικά με ωφέλεια στα διαβρωτικά και στα καταρροϊκά έλκη.
-Για υγιεινή χρήση είναι κατάλληλα αυτά που δεν έχουν θαλασσινό νερό, τα στυφά και τα λευκά.
-Η ποσότητά τους ας προσδιορίζεται από την ηλικία, την εποχή του χρόνου, τις συνήθειες και την ποιότητα του κρασιού. Άριστη συμβουλή είναι να μην διψά κανείς και να μουσκεύει μέτρια τη τροφή.
-Κάθε μεθύσι και μάλιστα το συνεχόμενο, είναι επιβλαβής, γιατί τα νεύρα αν πολιορκούνται κάθε μέρα παραδίνονται και η καθημερινή πολυποσία προκαλεί την αρχή οξέων παθήσεων.
-Είναι ωφέλιμο να βαραίνει κανείς μέτρια από το κρασί και μάλιστα μετά από την πόση νερού για κάποιες ημέρες, γιατί αποβάλει από τους πόρους κάπως, καθώς καθαρίζει τις αισθητές απεκκρίσεις και ανοίγει αδήλως τους πόρους. Πρέπει όμως μετά την πόση του κρασιού να πίνουν νερό, γιατί προκαλεί ένα είδος αποθεραπείας.

Από τα κρασιά, τα παλιά βλάπτουν τα νεύρα και τα λοιπά αισθητήρια όργανα, προς τη γεύση τους όμως είναι πιο ευχάριστα, για όσους έχουν κάποιο μέλος τους ασθενές πρέπει να απορρίπτονται, αλλά για χρήση αυτών που είναι υγιής λαμβάνεται αβλαβώς λίγο και νερωμένο. Το φρέσκο προκαλεί φούσκωμα, είναι δύσπεπτο, προκαλεί δυσάρεστα όνειρα και είναι διουρητικό. Το μέσο σε ηλικία αποφεύγει τα μειονεκτήματα και των δύο, για αυτό είναι για χρήση στην υγεία και τις ασθένειες.

-Το δε λευκό είναι λεπτό, εύπεπτο, και καλό για το στομάχι, το μαύρο όμως είναι παχύ και δύσπεπτο, δημιουργεί τη μέθη και τη σάρκα, το κίτρινο που είναι ενδιάμεσος, έχει ενδιάμεσες ιδιότητες και των δύο. Προτιμότερο για χρήση στην υγεία και στις ασθένειες είναι το λευκό.
Επιπλέον διαφέρουν και στη γεύση , το μεν γλυκό κρασί είναι χοντρό και εξατμίζεται δύσκολα, φουσκώνει το στομάχι και ταράζει τα έντερα όπως και ο μούστος, μεθάει λιγότερο και είναι κατάλληλο για την ουροδόχο κύστη και τα νευρά.
-Το μπρούσκο κρασί είναι πιο διουρητικό, αλλά δημιουργεί πονοκέφαλο και μέθη.
-Το στυφό είναι πολύ καλό για τη μεταφορά των τροφών στο σώμα, σφίγγει την κοιλιά και τις υπόλοιπες καταρροές.
-Το απαλό επηρεάζει λιγότερο το νευρικό σύστημα αλλά είναι λιγότερο διουρητικό. Αυτό που περιέχει θαλασσόνερο είναι κακοστόμαχο, φέρνει δίψα, κάνει κακό στα νεύρα, είναι ευκοίλιο και ακατάλληλο για αυτούς που αναρρώνουν από χρόνια ασθένεια.
-Το γλυκό κρασί που φτιάχνεται, αν ξεραθεί στον ήλιο το σταφύλι ή ψηθεί πάνω στα κλήματα και τριφτεί, αποκαλείται Κρητικό ή πρότροπο ή πράμνειο, ή αποκαλείτε πετιμέζι ή έψημα, αν βραστεί ο μούστος.
-Το μαύρο το οποίο αποκαλείτε μελαμψίθιο. Είναι παχύ και θρεπτικό, ενώ το λευκό είναι πιο λεπτό και το ενδιάμεσο στο χρώμα έχει ενδιάμεσες ιδιότητες.

Όλα είναι στυπτικά, επαναφέρουν τους σφυγμούς, κάνουν για όλα τα θανάσιμα δηλητήρια, όσα σκοτώνουν με έλκος, αν πίνεται με λάδι και αποβάλλεται με εμετό, καθώς και για το μηκώνειο, το φαρικό, το δηλητήριο των τόξων, το κώνειο και το πηγμένο γάλα και για την ουροδόχο κύστη και τα νεφρά που τσούζουν και έχουν έλκος.
Προκαλούν όμως φούσκωση και βλάπτουν το στομάχι. Για όσους διάρροια της κοιλιάς αρμόζει το μελαμψίθιο, το δε λευκό μάλλον μαλακώνει την κοιλιά περισσότερο από τα υπόλοιπα.

-Αυτό που έχει γύψο βλάπτει το νευρικό σύστημα, ναρκώνει και είναι φλογωτικό και ακατάλληλο για την ουροδόχο κύστη, αλλά πιο κατάλληλο από τα άλλα για τα θανατηφόρα δηλητήρια.
-Αυτά που έχουν πίσσα ή ρετσίνι πεύκου είναι θερμαντικά και πεπτικά, ακατάλληλα δε για τα εμετικά.
-Αυτά που καλούνται απαράχυτα, που έχουν αναμεμειγμένο πετιμέζι, χτυπούν στο κεφάλι και ανάβουν, προκαλούν μέθη και φούσκωση, εξατμίζονται δύσκολα και κάνουν κακό στο στομάχι.

http://www.ftiaxno.gr

read more " Ιδιότητες του κρασιού "