Ελαϊκό οξύ

Ελαϊκό οξύ

  

Το σπουδαιότερο και το πιο διαδεδομένο ακόρεστο λιπαρό οξύ. Είναι υγρό ελαιώδες, άχρωμο, άοσμο, χωρίς γεύση, τελείως αδιάλυτο στο νερό. Διαλύεται στον αιθέρα και στην αλκοόλη. Με ψύξη στερεοποιείται και σχηματίζει λευκές βελόνες που λιώνουν στους 14o C.
Ονομάζεται και δεκαοκτεννεανικό οξύ κατά το σύστημα ονοματολογίας της Γενεύης. Ως ακόρεστη ένωση έχει περίσσεια μονάδων συγγένειας οι οποίες σχηματίζουν διπλό δεσμό. Όπως αποδείχθήκε με διάφορες χημικές αντιδράσεις, ο διπλός δεσμός βρίσκεται στη μέση του μορίου, ανάμεσα στο ένατο και στο δέκατο άτομο άνθρακα: CH₃ (CH₂)₇CH=CH(CH₂)₇ COOH
Είναι παρά πολύ ανίσχυρο οξύ. Δεν ερυθραίνει το κυανό βάμμα του ηλιοτροπίου. Δίνει αντιδράσεις προσθήκης π.χ. με υδρογόνο, με αλογόνο κ.λ.π. Με υδρογόνωση σε περιβάλλον καταλύτη μετατρέπεται σε στεατικό οξύ. Όταν μένει στον αέρα παίρνει χρώμα κίτρινο και αποχτά δυσάρεστη γεύση και οσμή. Παρασκευάζεται με υδρόλυση των λιπών και ιδιαίτερα των ελαιών, όπως π.χ. του ελαιόλαδου.
Χρήσεις
Τα άλατα που σχηματίζει το ελαϊκό οξύ με τα αλκάλια είναι συστατικά των σαπουνιών. Τα άλατα εξάλλου που σχηματίζει με μόλυβδο τα χρησιμοποιούν για να παρασκευάζουν έμπλαστρα. ΤΟ άλας με κάδμο το χρησιμοποιούν για να μεταβάλουν σε αδιάβροχα τα υφάσματα και το χαρτί. Η εστεροποίησή του με τη γλυκερίνη δίνει την ελαϊνη. Η ελαϊνη αποτελεί συστατικό για όλα σχεδόν τα ζωικά και τα φυτικά λίπη.

read more " Ελαϊκό οξύ "

Το καλό ελαιόλαδο σε τρία απλά βήματα...

Αναγνώρισε το καλό ελαιόλαδο σε τρία απλά βήματα...

Όπως το.... παλιό καλό κρασί! Η επιλογή του 

ελαιόλαδου είναι ολόκληρη επιστήμη και εσύ

 μαθαίνεις από πρώτο χέρι τα μυστικά του.

 Άλλωστε μην ξεχνάς πως από λάδι σε λάδι θα

 ανακαλύψεις μεγάλες διαφορές τόσο στη γεύση, 

όσο και στο άρωμα.

Οι ειδικοί του ΑΛΤΙΣ σου εξηγούν πως μπορείς 

να διαλέξεις ανάμεσα σε ένα ελαιόλαδο με πλούσια

 γεύση και άρωμα ή ένα απαλό ελαιόλαδο με γλυκιά

 επίγευση...

Τα μυστικά της γευσιγνωσίας Τα στάδια της αναγνώρισης ενός ελαιολάδου είναι απλά και εύκολα. 

Σε τρίαβήματα θα μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της γευσιγνωσίας του ελαιολάδου με 
 βοήθεια του Άλτις:

Βήμα 1ο: Βάζουμε λίγη ποσότητα ελαιολάδου σε ένα ποτήρι κρασιού και το κουνάμε, ώστε να 

“λαδωθούν” τα τοιχώματά του.

Βήμα 2ο: Το λόγο έχει πρώτα η μύτη μας. Μυρίζουμε παίρνοντας μια βαθιά αναπνοή. Έτσι, 

ανακαλύπτουμε τα αρώματα του καρπού της ελιάς, που μπορεί να μας θυμίσουν από χαμομήλι, 

μέχρι ματζουράνα. Όχι, δεν πρόκειται για πρόσθετα αρώματα βοτάνων. Είναι τα αρώματα της φύσης 

που κλείνονται στο χυμό της ελιάς, όπως συμβαίνει και με το κρασί.

Βήμα 3ο: Βάζουμε μία μικρή ποσότητα (1 κουταλάκι του γλυκού) στο στόμα μας και το κρατάμε

 λίγη ώρα στο μπροστινό και μετά στο πίσω μέρος της γλώσσας. Το αφήνουμε να φτάσει σε όλα

 τα σημεία της γλώσσας και στη βάση του ουρανίσκου. Οι αρετές του καλού ελαιολάδου, όπως το

 «πικρό», το «πικάντικο», το «φρουτώδες», θα ξυπνήσουν τις αισθήσεις μας.

Αναγνώρισε τα καλά στοιχεία του λαδιού Αυτό που έχει σημασία είναι να μπορείς με τον καιρό να

 αναγνωρίσεις τα θετικά του ελαιολάδου και να αποφεύγεις τα αρνητικά του χαρακτηριστικά.

Πόσες γεύσεις και αρώματα χωράει ένας καρπός ελιάς; «Ένας καλός γευσιγνώστης ξέρει», μας λέει 

η Λόλα Καππάτου ειδικός της ΑΛΤΙΣ.

OI ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΟΣΜΕΣ Αμύγδαλο: Η γεύση αυτή μπορεί να έχει δύο διαφορετικούς τύπους.

 Ένας είναι η τυπική γεύση του νωπού αμύγδαλου, ο άλλος είναι εκείνη του ξηρού και υγιούς 

αμύγδαλου που «μας πιάνει» στο λαιμό. Στο τέλος αφήνει μία εντελώς ξεχωριστή γεύση που 

γίνεται αντιληπτή στον ουρανίσκο.

Γλυκιά: Ευχάριστη γεύση του ελαίου, όχι σαφώς σακχαρώδης, στην οποία δεν κυριαρχούν τα

 χαρακτηριστικά του πικρού, του στυφού ή της δριμύτητας στη γεύση.

Μήλο: Η γεύση του ελαιολάδου που θυμίζει το φρούτο.

Πικάντικη: Είναι η αίσθηση της μικρής ενόχλησης στο λαιμό, το πιπεράτο που προέρχεται από λάδια παραγόμενα στην αρχή της ελαιοκομικής περιόδου κυρίως από ανώριμες ελιές. Η αίσθηση αυτή 

προκαλείται από τη δράση φαινολικών ουσιών πάνω στην άκρη του τρίδυμου νεύρου και εξαλείφεται

 λίγα δευτερόλεπτα μετά τη δοκιμή. Η ένταση του πικάντικου μειώνεται κατά τη διάρκεια της 

ωρίμανσης του ελαιολάδου.

Tip: Δεν πρέπει να συγχέουμε αυτή την αίσθηση του «πιασίματος» με εκείνη του ταγγού, όπου εκεί η 

αίσθηση είναι πολύ ενοχλητική και διατηρείται για πολύ περισσότερο χρόνο.

Πικρή: Χαρακτηριστική γεύση του ελαίου που λαμβάνεται από πράσινες ελιές ή από ελιές που 

ακόμα είναι άγουρες.

Πράσινα φύλλα (πικρό): Γεύση του ελαίου που λαμβάνεται από πολύ πράσινες ελίες που αλέστηκαν αναμεμειγμένες με φύλλα και κλαδιά.

Φρουτώδης: Γεύση που θυμίζει ταυτόχρονα το άρωμα και τη γεύση του νωπού φρούτου που βρίσκεται 

σε άριστη κατάσταση και το οποίο έχει συλλεγεί στην άριστη φάση της ωριμότητάς του. 

Το φρουτώδες γίνεται αντιληπτό είτε απευθείας από τη μύτη, είτε από το πίσω μέρος αυτής και 

εξαρτάται από την ποικιλία της ελιάς. Η ιδιότητα αυτή είναι η πλέον σημαντική στην οργανοληπτική

 αξιολόγηση διότι, εάν δεν γίνει αντιληπτή, το δοκιμαζόμενο ελαιόλαδο δεν θα ταξινομηθεί ως 

εξαιρετικό ή παρθένο.

ΟΙ ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΣ ΟΣΜΕΣ Καλό είναι όμως να ξέρεις και τις δυσάρεστες γεύσεις του κακού 

ελαιόλαδου:

Αγγούρι: Γεύση ελαίου που δημιουργείται μετά από εξαιρετικά παρατεταμένης διάρκειας συσκευασία

 σε ερμητικά κλειστούς χώρους,

Άλμη: Γεύση του ελαίου που λαμβάνεται από ελιές διατηρημένες σε αλατούχα διαλύματα.

Ατροχάδο: Χαρακτηριστική οσμή-γεύση ελαίου που έχει ληφθεί από ελιές αποθηκευμένες σε σωρούς

 και που έχουν υποστεί ένα προχωρημένο στάδιο αναερόβιας ζύμωσης.

Κρασώδες-ξυδάτο: Χαρακτηριστική οσμή-γεύση ελαιολάδου που μας θυμίζει κρασί ή ξύδι.

Λάσπες: Χαρακτηριστική γεύση του ελαίου που λαμβάνεται από λάσπες που μεταγγίζονται σε 

ληκύθους ελαίου και σε υπόγειες αποθήκες.

Μεταλλική: Γεύση που θυμίζει μέταλλα. Είναι χαρακτηριστική του ελαίου που έχει μείνει για μεγάλο 

χρονικό διάστημα σε επαφή με τρόφιμα ή μεταλλικές επιφάνειες, υπό ακατάλληλες συνθήκες.

Μουχλιασμένο-νοτισμένο: Χαρακτηριστική οσμή-γεύση ελαίου που έχει ληφθεί από ελιές που έχουν προσβληθεί από μύκητες και ζυμομύκητες.

Μούργα: Χαρακτηριστική οσμή-γεύση ελαιολάδου που έχει έλθει σε επαφή με το κατακάθι που

 καθιζάνει στις δεξαμενές φύλαξής του. Για το λόγο αυτό συνίσταται η μετάγγιση του ελαιολάδου 

ύστερα από ένα εύλογο χρονικό διάστημα σε άλλο δοχείο φύλαξης, χωρίς όμως «να πάρει αέρα».

Παλιό ή ταγγισμένο: Χαρακτηριστική γεύση του ελαίου όταν παραμένει πολύ καιρό στα δοχεία 

αποθήκευσης.

Τάγγισμα: Γεύση χαρακτηριστική και κοινή σε όλα τα έλαια και λίπη που έχουν υποστεί διαδικασία αυτοξείδωσης.

Χώμα: Χαρακτηριστική γεύση ελαίου που λαμβάνεται από ελιές που έχουν συλλεχθεί με χώμα

 ή λάσπες και οι οποίες έχουν πλυθεί.

 tlife.gr

read more " Το καλό ελαιόλαδο σε τρία απλά βήματα... "

How to Pit Olives

Pitting olives can be a difficult experience because the seed (also called "pit") is usually attached so firmly inside the olive. Many people try to pit olives by trying to peel away the exterior edible portion (known as the fruit), however since this causes damage to the fruit, the correct way to pit an olive is to push out the pit through the side of the olive. This can be done using basic kitchen utensils or specialized tools, depending on the amount of time you want to spend on pitting each olive.

Using a Chef Knife for Olive Pitting

1. 1. 1)  Find a large chef knife. If you don't have a chef knife you can use any other object with a hard flat surface.
      
      
      
      2)   Put the olive on a chopping board to avoid creating a mess on your countertop.
      
      
      
      
      
      
      3)   Place the flat surface of the chef knife on top of the olive and press down. You will feel the pit inside the olive start to pop out.
      
      
      
      
      4)   Continue to press down on the olive and gently pull the knife towards you. This will cause the olive to roll and help in squeezing the pit out.
      
      
      
      
      
      
      5)   Maneuver the pit out of the olive with your fingers if it still hasn't popped out. Try to take out the pit in 1 piece while causing the least damage to the fruit.
      
      
      
      
      
      
      
      
      
      

      Olive Pitters

      Purchase an olive pitter if you find pitting with a chef knife too difficult or time-consuming. This kitchen tool can pit olives using the following procedure.
      

      
      

      

      
      
   2. 1.  Place the olive securely inside the small bowl at the end of the olive pitter.
   3. 
      
   4. 2.  Squeeze on the handles at the other end. This punches a small hole at the end of the olive.
   5. 
      
   6. 3.  Continue to squeeze the handles until the pit is forced out of the punched hole and drops to the bottom of the bowl.
   7. 
      
   8. 4.  Release the handle to drop the loose fruit into a separate bowl and discard the pit that is left behind.
   9. 
      
   10. 
       
   11. 
       

   12. Olive-Pitting Machines

       Consider using an olive-pitting machine if you need to pit olives quickly and frequently. These machines can be bulky and expensive and are usually only used by restaurants and food suppliers. Some machines used for olive pitting can pit over 2,000 olives per minute.
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       

       Tips

       1.  To avoid injury, keep the sharp edge of the chef knife pointed away from you when you pit an olive with a chef knife.
       
       
       2.  Never squeeze or press on an olive too hard. Applying too much pressure while pitting olives will cause the pit to break and leave hard inedible residue inside the fruit.
   13. http://www.wikihow.com/Pit-Olives

read more " How to Pit Olives "

Aνακύκλωση τηγανισμένου λαδιού

Η ανακύκλωση τηγανισμένου λαδιού

Ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά λάθη είναι η απόρριψη του τηγανισμένου λαδιού στην αποχέτευση. Εκτός από το περιβαλλοντικό ζήτημα, είναι βέβαιο πως προκύπτει πρόβλημα και στη λειτουργία δικτύων αποχέτευσης. Για το λόγο αυτό προτείνεται η ανακύκλωση βρώσιμων ελαίων. 

Για το συγκεκριμένο θέμα μιλάνε στο flowmagazine.gr ο κ. Δημήτρης Δημητρίου, μηχανικός περιβάλλοντος και στέλεχος της εταιρείας Spider S.A. και ο κ. Παναγιώτης Στασινόπουλος, διευθυντής ανάπτυξης της εταιρείας Revive.

Οφέλη 

Όταν τα λάδια που απορρίπτετε στις αποχετεύσεις έρχονται σε επαφή με το νερό, ως ελαφρύτερα αυτού, απλώνονται σε μεμβράνες και στερεοποιούνται και συσσωματώνονται στους αγωγούς αποχέτευσης με αποτέλεσμα το «βούλωμα» τους. Τα έλαια αυτά όμως, είναι ανακυκλώσιμα α υλικά και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή των «παραδοσιακών» σαπουνιών αλλά και για την παραγωγή βιοκαυσίμων (βιοντίζελ). «Η χρήση των βιοκαυσίμων στη βαριά βιομηχανία είναι πιο οικολογική καθώς εκπέμπουν περίπου 60% λιγότερους ρύπους από το πετρέλαιο» λέει ο κ. Στασινόπουλος.

Διαδικασία

Η διαδικασία για την ανακύκλωση είναι αρκετά απλή. Εταιρείες όπως η Spider και η Revive, τοποθετούν ειδικά δοχεία σε επιχειρήσεις, καταστήματα μαζικής εστίασης , ιδιωτικές επιχειρήσεις, ακόμα και δήμους ανάλογα με της συμφωνία. Εκεί μπορούν να απορρίπτουν οι οικολογικά υπεύθυνοι τα χρησιμοποιημένα έλαιά τους.

Στη συνέχεια, αφού συγκεντρωθεί ορισμένη ποσότητα, το συλλέγουν με οχήματα και αφού προχωρούν σε καθαρισμό, το πηγαίνουν σε ειδικά εργοστάσια για επεξεργασία σε βιοκαύσιμο. «Ανακυκλώνεται το 80-90% της συνολικής ποσότητας ελαίων» εξηγεί  ο κ. Δημητρίου. Η ανακύκλωση αυτή έχει σημαντικό κόστος. Σε κάποιες περιπτώσεις, ανάλογα τη συμφωνία με την επιχείρηση που κάνει την ανακύκλωση, τους επιστρέφονται εκκαθαριστικά ή αντισταθμιστικά.

Κοινό 

Ο κόσμος στην αρχή το αντιμετώπισε πρωτόγνωρα, σταδιακά όμως όλοι αρχίζουν να μπαίνουν στο πνεύμα της ανακύκλωσης. Ο κ. Στασινόπουλος αναφέρει χαρακτηριστικά :

«Προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε την οικολογική συνείδηση, κάνοντας παρουσιάσεις σε σχολεία». Η συμμετοχή του κοινού, ανεξάρτητα από την πρωτοβουλία επιχειρήσεων κρίνεται απαραίτητη για την επίτευξη του στόχου της ανακύκλωσης. «Ορισμένοι δήμοι που συνεργαζόμαστε, επιβάλλουν την ορθολογική χρήση δοχείων για τα έλαια» μας επισημαίνει από τη μεριά του ο κ. Δημητρίου. Στόχος μάλιστα των υπευθύνων της Spider S.A. είναι να εστιαστεί την ανακύκλωση σε περιοχές που μπορούν να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους και να μετουσιωθεί σε ιδιωτική πρωτοβουλία.

Αν και δεν έχει ολοκληρωμένο σύστημα κάποιος δήμος, μεγάλοι δήμοι έχουν εφαρμόσει τέτοια προγράμματα κατά καιρούς . Για παράδειγμα, ο δήμος Αθηναίων στο παρελθόν είχε διανείμει δωρεάν δοχεία συλλογής των τηγανέλαιων σε στρατηγικά σημεία. Το όφελος για δήμους και κοινότητες είναι σημαντικό, μειώνοντας το κόστος διαχείρισης των όμβρυων υδάτων.

Από την πλευρά της η Revive, επιδεικνύει την οικολογική της φιλοσοφία, προσφέροντας για κάθε λίτρο χρησιμοποιημένου μαγειρικού λαδιού από τα νοικοκυριά, 0,03 ευρώ στη WWF Ελλάς. Ο κ. Στασινόπουλος αναφέρει χαρακτηριστικά πως «Είναι πιο εύκολος τρόπος ανακύκλωσης σε σχέση με άλλους».

Στο σπίτι

Συστήματα ανάλογα με εκείνα των επαγγελματικών χώρων για τη συλλογή των χρησιμοποιημένων ελαίων δεν υπάρχουν ακόμη για τα σπίτια, με τις ποσότητες να είναι εξαιρετικά περιορισμένες.

Ορισμένα σουπερ μάρκετ δίνουν τη δυνατότητα απόρριψης μαγειρικών ελαίων σε ειδικούς κάδους που βρίσκονται έξω από τα καταστήματα τους. Για παράδειγμα η αλυσίδα ΑΒ. Βασιλόπουλος παρουσιάζεται αρκετά δραστήρια σε αυτό τον τομέα. Η διαδικασία είναι απλή.

Στο σπίτι σας συγκεντρώνετε σε ένα πλαστικό ή χάρτινο μπουκάλι το χρησιμοποιημένο λάδι, το μεταφέρετε και το αδειάζετε στους ειδικούς κάδους που υπάρχουν έξω από επιλεγμένα σουπερ μάρκετ. Ακολούθως υπάρχει εταιρεία που το συγκεντρώνει και το μετατρέπει σε βιοκαύσιμα.

Και μην ξεχνάτε πως ένα λίτρο λαδιού μολύνει σχεδόν ένα εκατομμύριο λίτρα νερού, ποσότητα η οποία είναι ικανή να καλύψει τις ανάγκες ενός ατόμου σε νερό για 14 χρόνια.

Από flowmagazine.gr 

http://epistrofi-sti-fysi.blogspot.gr

read more " Aνακύκλωση τηγανισμένου λαδιού "

Σχεδόν 5 ευρώ διαμορφώνεται η αγορά στο αγουρέλαιο

Σε απόσταση αναπνοής από τα 5 ευρώ διαμορφώνεται η αγορά στο αγουρέλαιο

τιμή ελαιολάδου 2015-16

Με θετικούς οιωνούς µπαίνουν στα λιοστάσια οι ελαιοπαραγωγοί, αφού για τιµές εκκίνησης στο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο πάνω από τα 3,60 ευρώ προϊδεάζουν οι πρώτες πράξεις στο Αγουρέλαιο, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Agrenda. Το οποίο ξεκινά πάντοτε µε εµπορική τιµή, τουλάχιστον 1 ευρώ υψηλότερη από αυτές του συµβατικού.

To αγουρέλαιο δίνει ένα στίγμα της αγοράς καθώς ξεκινά πάντα µε εµπορική τιµή τουλάχιστον 1 ευρώ υψηλότερη του συµβατικού.

• Αποστολή
• Εκτύπωση

Τον τόνο στη φετινή ελαιοκοµική σεζόν δίνει η Λακωνία µε τον Αγροτικό Συνεταιρισµό Αγίων Αποστόλων, οι δηµοπρασίες του οποίου αποτελούν βαρόµετρο για τις τιµές ελαιολάδου στην Ελλάδα και η συµφωνία µε την εταιρεία «Άλτα Μαρένα» για διάθεση προϊόντος στην ιταλική αγορά.

Το deal, σύµφωνα µε πληροφορίες, αφορά προϊόν που θα παραχθεί στα συνεταιριστικά ελαιουργεία Βατίκων Λακωνίας το χρονικό διάστηµα από τις 28 Σεπτεµβρίου έως και τις 10 Οκτωβρίου, χωρίς να προσδιορίζεται η ποσότητα, µε τιµή στα 4,60 ευρώ το κιλό.

Την περσινή χρονιά, οι ποσότητες της πρώιµης αυτής κατηγορίας ελαιολάδου που βγαίνει από µη ώριµο καρπό και παρήχθησαν στη χώρα µας ήταν πολύ περιορισµένες, σύµφωνα µε όσα αναφέρει στην Agrenda στέλεχος της ελαιουργικής εταιρείας «Γιαννόπουλος» από τη Μεσσηνία, ενώ πρόπερσι η τιµή ξεκίνησε από τα 3,50 ευρώ ανά κιλό.


Υψηλή διατροφική αξία
Αν και η παραγωγή γίνεται σε περιορισµένη κλίµακα στην Ελλάδα εδώ και λίγα χρόνια, όλες οι ποσότητες είναι περιζήτητες, καθώς το προϊόν διακρίνεται για την υψηλή του περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες, µε αποτέλεσµα ν’ απευθύνεται σε απαιτητικές αγορές του εξωτερικού για φαρµακευτική χρήση αλλά και βρώση σε γκουρµέ εστιατόρια  της Ιταλίας, των ΗΠΑ και της Αγγλίας.

Ποικιλίες που δίνουν Αγουρέλαιο στο νοµό Λακωνίας είναι η Αθηνοελιά και στη Μεσσηνία η Κορωνέϊκη, ενώ σύµφωνα µε τους ειδικούς τα πλεονεκτήµατα των παραγωγών που δίνουν ελιές άγουρες στα ελαιουργεία είναι αρκετά.

Πρώτον, γιατί όταν ο καρπός µαζεύεται πρώιµος δίνεται η δυνατότητα στο δέντρο να ξεκουραστεί και να έχει υψηλές αποδόσεις κάθε χρόνο, δεύτερον γιατί η συγκοµιδή γίνεται µέσα στο Σεπτέµβριο, άρα µέσα σε καλύτερες καιρικές συνθήκες µε αποτέλεσµα να εκµηδενίζονται οι πιθανότητες να υποστούν ζηµιές οι καρποί από παγετό, χαλάζι κ.λπ. άρα και το ρίσκο των αγροτών. Τρίτον, γιατί το προϊόν που παράγεται έχει εξαιρετικά θρεπτικά συστατικά, αναγνωρισµένα µάλιστα σε παγκόσµιο επίπεδο, γεγονός που το καθιστά υπερ-όπλο για την εγχώρια ελαιοπαραγωγή και τους αγρότες.

 Δείτε εδώ το δισέλιδο ρεπορτάζ της εφημερίδας Agrenda.

read more " Σχεδόν 5 ευρώ διαμορφώνεται η αγορά στο αγουρέλαιο "

Εργαλεία συγκομιδής ελαιοκάρπου

Εργαλεία συγκομιδής ελαιοκάρπου

Τα παλιά τα χρόνια η συγκομιδή γινόταν με τα χέρια, το στράστο, τη σκάλα τη ,, το τριπόδι  τη μαγκούρα τη ντέστα.

     

         

Τα νεότερα χρόνια χρησιμοποιούνται πλέον κάθε είδους μηχανήματα  Χτένια, ελαιόπανα, δίχτυα, ραβδιστικά, αέρος, ηλεκτρικά, μηχανοκίνητα κτλ.

                

           

               

                

                          

Για μεγάλες παραγωγές και κατάλληλα εδάφη.

         

  

                              

read more " Εργαλεία συγκομιδής ελαιοκάρπου "

Tο δέντρο της ελιάς

Tο δέντρο της ελιάς

Tο δέντρο της ελιάς είναι αειθαλές και το σχήµα και το µέγεθός της είναι
ανάλογο µε την ποικιλία, τη γονιµότητα του εδάφους, τις καλλιεργητικές
φροντίδες και τις κλιµατολογικές συνθήκες. Tο δέντρο της ελιάς είναι αιω-
νόβιο και το οφείλει όχι µόνο στην αντοχή της στις αντίξοες καιρικές συν-
θήκες, αλλά και στην ιδιότητά της  να ανανεώνεται µε το κλάδεµα.
Oι ρίζες αµέσως µετά τον κορµό είναι χοντρές και επιφανειακές. O όγκος
του ριζικού συστήµατος βρίσκεται σε βάθος µεταξύ 20-70 εκ. Λίγες είναι οι
ρίζες που προχωρούν σε βάθος 1-1,20 µέτρα και κυρίως στα ξερά και πε-
τρώδη εδάφη. Στα ξερά και πετρώδη εδάφη οι ρίζες εισχωρούν βαθιά πέ-
ραν του ενός µέτρου, για ανεύρεση υγρασίας και θρεπτικών στοιχείων, γε-
γονός που βοηθά την ελιά να είναι ανθεκτική στην ξηρασία. Σε τέτοια εδά-
φη η ελιά επεκτείνει τις ρίζες της προς πολλές κατευθύνσεις και υπολογί-
ζεται πως οι ρίζες καλύπτουν επιφάνεια 7-8 φορές µεγαλύτερη από τη φυλ-
λώδη επιφάνειά της, ενώ στα µη πετρώδη εδάφη συνήθως είναι µόνο 3-4
φορές µεγαλύτερη. Eποµένως η ελιά είναι επιπολαιόρριζο δέντρο και γι'
αυτό πρέπει να αποφεύγονται οι βαθιές καλλιέργειες.
O κορµός είναι κυλινδρικός και ανώµαλος. Στα ηλικιωµένα δέντρα χοντραί-
νει πολύ, ανάλογα µε την ποικιλία, το έδαφος κτλ. 'Eχει πάντοτε ρόζους µε
πολλά τυφλά µάτια από τα οποία βγαίνουν νέα βλαστάρια. O φλοιός στα νε-
αρά δέντρα είναι οµαλός και λείος µε χρώµα σταχτοπράσινο, ενώ όσο µε-
γαλώνει το δέντρο ο φλοιός ζαρώνει, σχίζεται προς τα έξω, φελλοποιείται
και το χρώµα γίνεται σκούρο  σταχτί ως µαύρο.
Aνάλογα µε την ποικιλία, τα κλωνάρια έχουν κατεύθυνση όρθια (ορθόκλαδα
δέντρα), άλλα πλάγια (πλαγιόκλαδα)  και άλλα επικλινή (κρεµόκλαδα δέ-
ντρα). Tα φύλλα είναι στενά, λογχοειδή, µακρουλά ή πλατιά κτλ., ανάλογα
µε την ποικιλία. Bγαίνουν στο βλαστό συνήθως δύο-δύο και το ένα απέναντι
από το άλλο. Tα φύλλα ζουν 2-3 χρόνια.
H ελιά φέρει τριών ειδών µάτια, τα φυλλοφόρα, τα ανθοφόρα και τα ουδέ-
τερα. H διαµόρφωση σε ανθοφόρα µάτια γίνεται στο τέλος του χειµώνα
προς τις αρχές της άνοιξης, περίπου 2,5 µήνες πριν την ανθοφορία. Λί-
γες µέρες προτού αρχίσει η νέα βλάστηση, τα κορυφαία ουδέτερα µάτια
µετατρέπονται σε φυλλοφόρα επάκρια µάτια για προέκταση του βλαστού,
και τα µασχαλικά ουδέτερα σε ανθοφόρα ή φυλλοφόρα.
Aν η ελιά κλαδευτεί και λιπανθεί µε αζωτούχα λιπάσµατα, προτού ακόµα
διαµορφωθούν τα µάτια, αυτό επιδρά ώστε πολλά ουδέτερα µάτια, στους
νέους βλαστούς, να µετατραπούν σε ανθοφόρα και να έχουµε έτσι ανθο-
φορία και καρποφορία στη νέα βλάστηση, εφόσον υπάρχει επαρκής υγρα-
σία στο έδαφος.Tα άνθη είναι σε βότρεις και ανάλογα µε την ποικιλία
κυµαίνονται από 10-20
που βγαίνουν στις µασχάλες των φύλλων ή στην κορυφή των βλαστών. Tα
άνθη είναι µικρά, κιτρινόλευκα, ευώδη. H ύπαρξη ατελών ανθέων οφείλεται
σε διάφορα αίτια, ένα από τα οποία είναι και η έλλειψη επαρκούς φυλλώµα-
τος. 'Oσο λιγότερα φύλλα έχει µια ελιά τόσο περισσότερα ατελή (ελαττω-
µατικά) άνθη παρατηρούνται. Mπορεί η ανθοφορία να είναι µεγάλη αλλά λί-
γα άνθη δίνουν καρπό. Eποµένως, φροντίδα κάθε καλλιεργητή θα πρέπει να
είναι η αύξηση, όσο το δυνατό, του αριθµού των φύλλων, ανάλογα µε τη γο-
νιµότητα του εδάφους και τα διαθέσιµα θρεπτικά στοιχεία, και να λαµβάνο-
νται µέτρα ώστε να προστατεύεται το φύλλωµα από αρρώστιες, (όπως Κυ-
κλοκόνιο κτλ.).
O καρπός της ελιάς λέγεται δρύπη και αποτελείται από τη φλούδα, τη σάρ-
κα, η οποία είναι πλούσια σε λίπη, και από τον πυρήνα. 'Eχει σχήµα σφαιρι-
κό ή ελλειψοειδές και το µέγεθος είναι ανάλογο της ποικιλίας.







http://www.moa.gov.cy

read more " Tο δέντρο της ελιάς "