Γιώργος Κολλιόπουλος: O άνθρωπος που μετέτρεψε το ελαιόλαδο σε είδος πολυτελείας

Συνέντευξη στην Ελένη Νάτση 

Το να επιχειρήσεις το άλμα εις δύσκολο στην Ελλάδα απαιτεί σίγουρα μια υπέρβαση από τον ίδιο τον «Καημό του Ενός», παραφράζοντας ελάχιστα τον τίτλο του σημαντικού για τον ελληνικό ψυχισμό βιβλίου του  Στέλιου Ράμφου.

Ο ένας, ο οραματιστής Έλληνας που επιθυμεί διακαώς να υπερβεί τα εσκαμμένα εγκολπώνεται στα στενά και συντηρητικά όρια της ελληνικής πραγματικότητας έχοντας δύο επιλογές: την ακινησία ή το αποφασιστικό άλμα που θα τον οδηγήσει στην υπέρβαση του εαυτού του.

Μιλώντας με τον κ. Γιώργο Κολλιόπουλο, Ιδρυτή και Διευθύνοντα Σύμβουλο της Speiron, της πρώτης εταιρείας Luxury Food & Beverage στην Ελλάδα, από την αρχή της συνέντευξης έγινε από μεριάς του μια ιδιαίτερη μνεία στο συνολικό έργο του Στέλιου Ράμφου: ενός διανοητή που όπως μου λέει τον επηρέασε βαθιά, τον συνάντησε στην πραγματική ζωή και του «μίλησε» εσωτερικά σχετικά με την αλλαγή πλεύσης και την υπέρβαση που ο ίδιος θέλησε να κάνει στη ζωή του μερικά χρόνια πριν.

Ο κ. Κολλιόπουλος έχοντας δουλέψει για πολλά χρόνια ως κειμενογράφος σε μεγάλες διαφημιστικές εταιρείες κι αργότερα ως ελεύθερος επαγγελματίας, ένιωσε κάποια στιγμή την ανάγκη να αφήσει το χώρο των υπηρεσιών και να παράξει ένα προϊόν υψηλής αισθητικής αλλά και προστιθέμενης αξίας.

«Το 2003 ένιωσα ότι ήμουν σε ένα τέλμα. Ο χώρος των υπηρεσιών έπνιγε ουσιαστικά την ανάγκη μου για δημιουργικοτητα. Λόγω της αγάπης μου για τη μοντέρνα αρχιτεκτονική, είχα την ιδέα το 2005 να συνεργαστώ με το πιο δημιουργικά ανήσυχο αρχιτεκτονικό γραφείο της Ελλάδας και να φτιάξω ένα σπίτι-αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα, που θα μπορούσε να διεκδικήσει βραβείο αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Τελικά αυτό δεν έγινε – προς το παρόν! – αλλά η ανάγκη μου να παράξω κάτι το οποίο θα έβγαζε ακέραιο το πάθος και τη δημιουργικότητά μου παρέμενε μέσα μου άσβεστη. Το 2006 η ιδέα δημιουργίας του πρώτου luxury ελαιολάδου στον κόσμο ήταν γεγονός: ήμουν και είμαι σε διαρκή έρωτα με το κορυφαίο ποιοτικά ελαιόλαδο αλλά έβλεπα ότι αυτό εξαγόταν μέχρι τότε σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές ενώ απουσίαζε παντελώς η  δημιουργία ενός πολύ ισχυρού luxury brand ελαιολάδου που θα αναδείκνυε την αξία του διεθνώς.»

Το όραμα και η αρχική ιδέα οδήγησαν, μέσα από σκληρή δουλειά στη δημιουργία του λ /lambda/, ενός αυστηρά περιορισμένης παραγωγής ελαιολάδου. Ο κ. Κολλιόπουλος ήταν ο πρώτος επιχειρηματίας διεθνώς ο οποίος είδε ένα σημαντικό κενό στην κατηγορία του ελαιολάδου, φτιάχνοντας το πρώτο ultra premium ελαιόλαδο και δημιουργώντας ουσιαστικά μια νέα κατηγορία στο ελαιόλαδο – ανώτερη του extra virgin. Την καινοτομία αυτή ήρθε πανηγυρικά να επιβεβαιώσει δημοσίευμα στο in flight περιοδικό των Delta Airlines, μιας από τις σημαντικότερες αμερικάνικες αεροπορικές εταιρίες, το Νοέμβριο που μας πέρασε.

Πηγαίνοντας πίσω στο 2006 με μια νοητή μηχανή του χρόνου, ο κ. Κολλιόπουλος παρατηρώντας έξυπνα την ύπαρξη πολλών τυποποιητηρίων–ελαιοτριβείων στην Ελλάδα, επέλεξε να μην φτιάξει δικές του εγκαταστάσεις αλλά με τη μέθοδο του outsourcing και με ένα αυστηρά επιλεγμένο δίκτυο συνεργατών που καλύπτει τη δική του τελειομανία, να παραχθεί το λ /lambda/.

Το 2007 λανσαρίστηκε το λ /lambda/ το οποίο έφερε μεταξύ αρκετών παγκόσμιων καινοτομιών και ένα επιπλέον καινοτόμο στίγμα: στο πίσω μέρος του μινιμαλιστικού μπουκαλιού του είχε χαραγμένο το εξής σλόγκαν: “The most stunning olive oil in the world”. Ήταν η πρώτη φορά παγκοσμίως που ελαιόλαδο είχε διαφημιστικό Unique Selling Point (USP).

Τα γεγονότα, οι βραβεύσεις και οι πιστοί πελάτες του luxury ελαιολάδου λ /lambda/ αποδεικνύουν ότι το συγκεριμένο USP…έλεγε αλήθεια.

To ελαιόλαδο λ /lambda/ είναι το μοναδικό ελληνικό προϊόν που έχει συμπεριληφθεί σε άρθρο του περιοδικού Time μαζί με τρία από τα καλύτερα και ακριβότερα τρόφιμα που υπάρχουν στον κόσμο. Η γνωστή food critic Leslie Brenner των L.A. Times το χαρακτήρισε “εκπληκτικό”, ενώ το περιοδικό Wallpaper* το αποκάλεσε “κορυφαίων επιδόσεων. Επιπλέον είναι βραβευμένο με το Silver World Medal στα New York Festivals Awards 2008 κι έχει επανειλημμένα ανά χρονιά Έντονη Μέση Τιμή Φρουτώδους (mF: 6.0).

Κατάγεται από μερικά από τα παλαιότερα ελαιόδεντρα της Ελλάδας και από Κορωνέικη ποικιλία. Είναι αφιλτράριστο, ιδιαίτερα χαμηλής οξύτητας και η εμφιάλωση του γίνεται εξ’ ολοκλήρου χειροποίητα, μπουκάλι-μπουκάλι. Περνάει πέντε ποιοτικούς ελέγχους, με προσοχή και στην παραμικρή λεπτομέρεια, από αυστηρά ειδικευμένο προσωπικό.

Η τιμή του μπουκαλιού (500 ml.) είναι 50 ευρώ και του χειροποίητου λ /lambda/ gift box 180 ευρώ.

Όταν λοιπόν αποκτάς τέτοια φήμη, παράγοντας κάτι μοναδικό που εκτιμάται διεθνώς, επόμενη φυσική εξέλιξη είναι η συνεργασία με μεγάλους πελάτες.

Το Μάιο του 2011 η εταιρεία Speiron υπέγραψε συμβόλαιο direct vendor (απευθείας προμηθευτή) με το πολυκατάστημα Harrods στο Knightsbridge του Λονδίνου. Στο πλαίσιο της συμφωνίας προμηθεύει απευθείας με τα προϊόντα της το κορυφαίο food hall του Harrods. Η εταιρεία εξάγει ακόμα, εκτός από το Harrods, στα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, στη Σιγκαπούρη και στο Χονγκ Κονγκ, σε κορυφαία delis και luxury chic ξενοδοχεία.

Προχωρώντας πιο βαθιά στη καινοτομία και επιθυμώντας να βάλει σε δεσπόζουσα θέση το ελληνικό ελαιόλαδο ανάμεσα στα luxury προϊόντα ανά τον κόσμο, τον Οκτώβριο του 2010 η Speiron λάνσαρε το πρώτο προσωποποιημένο ελαιόλαδο στον κόσμο, το bespoke λ /lambda/ olive oil.

Ένας πραγματικός «υγρός χρυσός», ultra limited, που προέρχεται από εκατονταετή ελαιόδεντρα, με έντονα φρουτώδη χαρακτήρα για να σαγηνεύει και τον πιο απαιτητικό gourmet ουρανίσκο. Φέρει ανάγλυφη την υπογραφή του ιδιοκτήτη στο μπουκάλι και προσφέρεται σε μια εξαιρετική χειροποίητη λακαρισμένη συσκευασία δώρου με δύο πλάκες λευκόχρυσου και πιστοποιητικό exclusivity. 8 διαφορετικοί τεχνίτες ενώνουν τις δυνάμεις τους επί 30 μέρες για να παραγάγουν αυτό το κομψοτέχνημα με το κόστος του να ανέρχεται στα 11.000 ευρώ.

Μιλώντας με τον κ. Κολλιόπουλο εύκολα συνειδητοποιείς ότι η συνταγή της επιτυχίας του αποτελείται από τα εξής υλικά: πάθος, επιμονή, επιδίωξη του τέλειου και βαθιά γνώση του αντικειμένου.

«Όλη η στρατηγική πίσω από το λανσάρισμα του λ /lambda/ έγινε κατόπιν εμβριθούς μελέτης του luxury marketing, το οποίο δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το κλασικό marketing. Τίποτα δεν αφέθηκε στην τύχη. Στην περίπτωση των luxury προϊόντων, δημιουργείς ένα προϊόν μοναδικό, που θα το εκτιμήσουν αρχικά λίγοι αλλά θα το βάλουν κυριολεκτικά στην καρδιά τους. Αυτό είναι και το νόημα στα luxury προϊόντα – το προϊόν σου να αποτελέσει μια κατηγορία από μόνο του, να είναι αυθύπαρκτο και να έχει πιστούς και αφοσιωμένους πελάτες κι όχι περιστασιακούς καταναλωτές. Για να γίνει όμως αυτό η ανάπτυξη της εταιρείας δεν γίνεται με γρήγορους ρυθμούς αλλά κερδίζεται συν τω χρόνο, επιλεκτικά και σταθερά. Η αξία ενυπάρχει στο προϊόν και στο πάθος που αυτό εμπεριέχει κι όχι στον ψυχρό ισολογισμό μιας μεγάλης εταιρίας με απρόσωπα, όμως, προϊόντα. Επιπλέον θεωρώ ότι εσύ ο ίδιος οφείλεις πάνω απ’ όλα να πιστεύεις στο προϊόν σου, να έχεις αυτοπεποίθηση. Προσωπικά, αυτό που έκανα ήταν να στείλω το λ /lambda/ σε μερικούς από τους πιο επιδραστικούς ανθρώπους στον κόσμο. Δούλεψα και δουλεύω σκληρά, εκτός ωραρίου, νύχτα μέρα, το προϊόν και τη στρατηγική του. Οπότε αυτό “μίλησε” αντί για εμένα.»

Και τι έχει να πει τελικά ένας οραματιστής επιχειρηματίας για την επιχειρηματικότηα στην Ελλάδα;

«Μιλώντας από τη δική μου εμπειρία, θα έλεγα ότι τα βασικά προβλήματα είναι δύο: η απουσία ενός δημιουργικού ping pongσε επίπεδο ιδεών μεταξύ των κατοίκων αυτής της χώρας και η έλλειψη τραπεζικής και επενδυτικής στήριξης σε καινοτόμα οράματα. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, υπάρχει ακόμα διάχυτη η κουλτούρα του μηδενικού ρίσκου ή του εύκολου κέρδους μέσα σε δύο-τρία το πολύ χρόνια. Η κουλτούρα του «δεν επενδύω  αν δεν νιώθω ασφαλής» πρέπει να σταματήσει να υπάρχει. Σκεφτείτε ότι luxury εταιρείες όπως η Rolls Royce κάνουν breakeven το δωδέκατο ή δέκατο τέταρτο χρόνο και συγκρίνετε με τη διαφορά επενδυτικής νοοτροπίας που είναι κυρίαρχη στην Ελλάδα τα τελευταία 40 χρόνια. Συζητώντας τις δικές μου ιδέες για την περαιτέρω ανάπτυξη της εταιρείας με τους κοντινούς μου ανθρώπους, ερχόμουν διαρκώς αντιμέτωπος με  απαντήσεις που πρόβαλλαν τις δικές τους φοβίες στο project μου κι όχι με ένα δημιουργικό διάλογο που θα εξέλισσε και εμένα και τις ιδέες μου ακόμα περισσότερο. Φοβόμαστε την καινοτομία, το διαφορετικό, είμαστε η κουλτούρα της ακινησίας, του παγιωμένου. Νομίζω, όμως, ότι τώρα εκ των συνθηκών και λόγω κρίσης θα αλλάξουμε και θα αρχίσουμε να σεβόμαστε και το διαφορετικό και το καινοτομικό.»

Και οι επόμενοι στόχοι της εταιρείας; «Υπάρχει πενταετές επιχειρηματικό σχέδιο με στόχο την ανάπτυξη ενός αυστηρά επιλεκτικού παγκόσμιου δικτύου και τη δημιουργία τεσσάρων ακόμα εμβληματικών luxury brands τροφίμων. Οι στόχοι για την επόμενοι πενταετία έχουν ήδη μπει σε πρώτο πλάνο, είναι ξεκάθαροι και θα τους υπηρετήσω με σκληρή δουλειά. Γιατί, όπως λέει κι ο Στέλιος Ράμφος, αμαρτία είναι να μην έχεις το θάρρος να πραγματώσεις τον εαυτό σου…» 

http://www.digiconsult.gr